Στην ερώτηση «πόσο συχνά βλέπετε τηλεόραση και τι είδους προγράμματα», οι περισσότεροι από εμάς μάλλον δεν θα πούμε αλήθεια. Θα λιγοστέψουμε τις ώρες και θα αυξήσουμε την ποιότητα των προγραμμάτων, που παρακολουθούμε. Όταν όμως έρχεται η ώρα να κάνουμε αυτή την ερώτηση στα παιδιά μας ή στον εαυτό μας για το χρόνο που κάθονται μπροστά στην τηλεόραση αλλά και για το ποια προγράμματα παρακολουθούν, αλλάζουμε στάση. Γινόμαστε συνήθως πιο αυστηροί ή τουλάχιστον θα έπρεπε να γινόμαστε πιο αυστηροί.
Η αλήθεια είναι, πως η τηλεόραση μπορεί να είναι ψυχαγωγική και εκπαιδευτική, να ανοίγει νέους κόσμους σε εμάς και τα παιδιά μας, δίνοντάς μας την ευκαιρία να ταξιδέψουμε σε πολιτισμούς, που δεν ξέραμε καν την ύπαρξή τους ή που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να δούμε από κοντά, να έρθουμε σε επαφή με ανθρώπους, ζώα, καταστάσεις αλλά και ιδέες, που δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε, να βιώσουμε, να ακούσουμε χωρίς την τηλεόραση. Αν ψάξει κανείς λίγο περισσότερο στην τηλεόραση μπορεί να βρει προγράμματα, που μπορούν να έχουν θετικό αντίκτυπο στη συμπεριφορά των παιδιών μας. Αυτά είναι τα προγράμματα, που παρουσιάζουν στα παιδιά μοντέλα θετικής συμπεριφοράς, μιλούν για τη φιλία, το ομαδικό πνεύμα, την αλληλεγγύη, μιλούν για δυσάρεστα συναισθήματα που δεν μπορούμε εύκολα να διαχειριστούμε, το θυμό, τη ζήλια, το μίσος, το άγχος.
Ωστόσο, υπάρχει και η άλλη πλευρά της τηλεόρασης, αυτή που γοητεύει ακόμα και εμάς. Μην ξεχνάτε όμως! Εμείς ως ενήλικες μπορούμε, συνήθως, να επεξεργαστούμε μια «κακή» πληροφορία, που προέρχεται από την τηλεόραση με τέτοιο τρόπο, που να μην επηρεάσει τη ζωή μας. Τα παιδιά όμως δεν μπορούν. Είναι λοιπόν πιθανό να μάθουν πράγματα από την τηλεόραση, τα οποία στην πραγματικότητα δεν θέλετε να τους διδάξετε. Τα παιδιά δεν διασκεδάζουν απλά στην τηλεόραση αλλά μαθαίνουν από αυτή. Μαθαίνουν πώς να συμπεριφέρονται στους άλλους και στον εαυτό τους, πώς να σκέφτονται, τι να πιστεύουν, πώς να ζουν.
Οι περισσότεροι γονείς αναρωτιούνται, αν κάνει κακό η τηλεόραση στα παιδιά τους. Αναρωτιούνται δηλαδή αν αυτό, που βλέπουν ή οι ώρες, που το βλέπουν τα επηρεάζει αρνητικά. Τι θα λέγατε να προσεγγίζαμε το θέμα τηλεόραση λίγο διαφορετικά; Μην αναρωτιέστε μόνο, αν τα παιδιά σας επηρεάζονται αρνητικά από την τηλεόραση, αναρωτηθείτε και για το τι χάνουν, όταν βλέπουν τηλεόραση. Τι δεν κάνουν, όταν βλέπουν τηλεόραση. Μήπως αυτό που δεν κάνουν είναι πιο χρήσιμο από το πρόγραμμα που παρακολουθούν;
Τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερο μέσα από την αλληλεπίδραση που έχουν με τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής τους. Οι άνθρωποι που τα φροντίζουν (γονείς, γιαγιάδες, παππούδες, αδέλφια, δάσκαλοι) είναι ανάγκη να αλληλεπιδρούν με αυτά καθημερινά αρκετές ώρες. Μόνο αν αλληλεπιδρούν με τα σημαντικά τους πρόσωπα αναπτύσσονται σωστά σωματικά, γνωστικά, συναισθηματικά, κονωνικά. Αυτή η αλληλεπίδραση μπορεί να είναι η συζήτηση (ακόμη και στα βρέφη), το παιχνίδι, το τραγούδι, ο χορός, το διάβασμα, οι βόλτες κ.α. Μήπως το παιδί σας βλέποντας τηλεόραση δεν παίζει αρκετά μαζί σας, μήπως βλέποντας τηλεόραση χάνει το οικογενειακό τραπέζι, μήπως χάνει το παιχνίδι στην παιδική χαρά, μήπως αποκοιμιέται βλέποντας ή ακούγοντας τηλεόραση και χάνει το παραμύθι του, την αγκαλιά και το ζεστό φιλί σας; Αν ναι, είναι ανάγκη να αλλάξετε την οικογενειακή σας ρουτίνα σε σχέση με την τηλεόραση.
Τι μπορώ να κάνω;
> Βάλτε κανόνες. Μην βλέπετε τηλεόραση κατά τη διάρκεια του φαγητού, της μελέτης ή όταν οι γονείς δεν είναι στο σπίτι. Μην τοποθετείτε τηλεοράσεις στα υπνοδωμάτια. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να βλέπουν τηλεόραση 1-2 ώρες τις καθημερινές και 2-3 ώρες τα σαββατοκύριακα και φυσικά, αφού έχουν ολοκληρώσει τις εργασίες τους για το σχολείο.
> Βάλτε πρόγραμμα. Φτιάξτε ένα πρόγραμμα για το τι μπορούν να παρακολουθήσουν τα παιδιά σας στην τηλεόραση, πάντα με γνώμονα τις δικές σας αξίες (αν προωθούνται οι αξίες και τα πιστεύω σας μέσω της εκπομπής), την ηλικία του παιδιού, τα πρότυπα συμπεριφοράς που διδάσκει η εκπομπή στο παιδί, αν είναι διασκεδαστική αλλά και εκπαιδευτική, αν ενισχύει τη δημιουργικότητα και την κριτική σκέψη. Για να αξιολογήσετε τα παραπάνω είναι ανάγκη να παρακολουθήσετε εσείς τις παιδικές εκπομπές πρώτα κι έπειτα το παιδί σας.
> Μιλήστε με το παιδί σας. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να μοιράζεται μαζί σας τους προβληματισμούς του σε σχέση με κάτι που είδε στην τηλεόραση ή άκουσε από πρόγραμμα που παρακολουθούσατε εσείς. Τα παιδιά χρησιμοποιούν τη φαντασία τους, για να γεμίσουν τον κενό χώρο, που υπάρχει, όταν δεν καταλαβαίνουν κάτι που είδαν ή άκουσαν. Επειδή η φαντασία είναι τις περισσότερες φορές ανεξέλεγκτη είναι ανάγκη να είστε εσείς εκεί και να της βάζετε φρένο, όταν χρειάζεται. Φέρτε λοιπόν εσείς αυτό που σκέφτονται ή πιστεύουν τα παιδιά σας στις πραγματικές του διαστάσεις συζητώντας με τα παιδιά σας.
> Βάλτε στη ζωή σας τη δράση. Περάστε το μήνυμα στα παιδιά σας, ότι είναι ανάγκη να είναι περισσότερο ενεργητικά, παρά παθητικά στη ζωή τους. Παίξτε όλοι μαζί ως οικογένεια, κάντε βόλτες στη φύση, πηγαίντε τακτικά στην παιδική χαρά, για μπάλα ή για μπόουλινγκ. Βάλτε στη ζωή σας το ποδήλατο. Οργανώστε πικ-νικ με φίλους.
Διαβάστε. Αφιερώστε χρόνο στο διάβασμα. Διαβάστε στα παιδιά σας ήδη από τον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Ενθαρρύνετέ τα να διαβάζουν κι αυτά.
Η τηλεόραση είναι και θα είναι στη ζωή μας. Δεν είναι τέρας αλλά μπορεί να γίνει, αν χρησιμοποιείται αλόγιστα. Βάλτε λοιπόν όρια στην παρακολούθησή της. Μην προβληματίζεστε αν βλέπουν αρκετά τηλεόραση, αλλά αν βλέπουν αρκετά εσάς. Μην φέρεστε σα να μην υπάρχει, κλείνοντάς τη για πάντα. Μην κλείνετε τα μάτια σας λέγοντας, πως πιστεύετε στη ύπαρξη μόνο της καλής πλευράς της και αφήνοντας τα παιδιά σας να βλέπουν τηλεόραση ανεξέλεγκτα. Και στις δύο περιπτώσεις θα έχετε αφήσει τα παιδιά σας να περπατούν δίχως χάρτη ή χωρίς να τους έχετε δείξει πώς να τον διαβάζουν.
Έφη Φύσσα
Ψυχολόγος
http://fissaefi.gr/
