Ένας αυξανόμενος όγκος στοιχείων υποδηλώνει ότι το να ζεις με σκοπό μπορεί να σε βοηθήσει να ζήσεις περισσότερο.
Πρόσφατα, οι ερευνητές αναρωτήθηκαν αν αυτή η επίδραση θα ισχύει εξίσου για τα φύλα, τις εθνότητες και τις φυλές. Αυτό ήταν το επίκεντρο μιας νέας μελέτης με επικεφαλής τον Δρ Koichiro Shiba, επίκουρο καθηγητή στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Βοστώνης στη Μασαχουσέτη.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, η ύπαρξη σκοπού μειώνει τον κίνδυνο όλων των αιτιών θνησιμότητας, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή εθνικότητας, αλλά οι επιπτώσεις ήταν πιο έντονες στις γυναίκες.
Ζώντας περισσότερο και πιο υγιείς με σκοπό
Προηγούμενη έρευνα είχε βρει ισχυρούς συσχετισμούς μεταξύ της αίσθησης του σκοπού στη ζωή και της μεγαλύτερης μακροζωίας. Για την παρούσα μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν ένα ποικίλο, μεγάλο και σε εθνικό επίπεδο δείγμα ηλικιωμένων ενηλίκων στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναζητώντας συσχετίσεις μεταξύ της αίσθησης του σκοπού και της θνησιμότητας ανά φύλο, φυλή και εθνικότητα.
Τα δεδομένα προήλθαν από 13.159 ενήλικες άνω των 50 ετών που είχαν συμμετάσχει στη διαχρονική μελέτη για την υγεία και τη συνταξιοδότηση που χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Γήρανσης και τη Διοίκηση Κοινωνικής Ασφάλισης. Μετά από μια περίοδο παρακολούθησης 8 ετών, 3.253 από τους συμμετέχοντες, το 24,7%, είχαν πεθάνει.
Η ανάλυση αποκάλυψε ότι όσοι είχαν την ισχυρότερη αίσθηση του σκοπού μείωσαν τον κίνδυνο θανάτου κατά 15,2% σε σύγκριση με τους ανθρώπους με τη λιγότερη αίσθηση του σκοπού. Τα αποτελέσματα δεν έδειξαν σημαντικές διαφορές σε αυτή τη συσχέτιση ανεξάρτητα από τη φυλή ή την εθνικότητα των συμμετεχόντων.
Τα ευρήματα έδειξαν επίσης ότι ο σκοπός συνδέθηκε πιο έντονα με τη μακροζωία στις γυναίκες παρά στους άνδρες, αν και παρείχε σημαντικό όφελος και για τους δύο. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες μείωσαν τον κίνδυνο θνησιμότητας από όλες τις αιτίες κατά 34%, σε σύγκριση με τους άνδρες, των οποίων ο κίνδυνος μειώθηκε κατά 20%.
Καθορισμός σκόπιμης ζωής
Η Δρ Stephanie Hooker, ερευνήτρια στο Health Partners Institute στο Bloomington, MN, που δεν συμμετείχε στη μελέτη, εξήγησε «Η αίσθηση του σκοπού στη ζωή είναι ο βαθμός στον οποίο κάποιος αισθάνεται ότι η ζωή του έχει κατεύθυνση και έχει τελικούς στόχους. Η ισχυρή αίσθηση του σκοπού στη ζωή θα φαίνεται διαφορετική σε διαφορετικούς ανθρώπους. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να θέλουν να συνεισφέρουν στην κοινότητά τους, για άλλους θα ήταν επιτυχημένοι στην καριέρα τους και για άλλους μπορεί να είναι να φροντίσουν τις οικογένειές τους». Αλλά για τους σκοπούς της νέας μελέτης, απαιτούνταν ένας πιο τεχνικός ορισμός του σκοπού.
Σύμφωνα με τον Δρ Σίμπα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια υποενότητα της Κλίμακας Ψυχολογικής Ευημερίας του Ryff για να μετρήσουν τον σκοπό της μελέτης τους. «Συγκεκριμένα, αυτή η υποενότητα αποτελείται από 7 στοιχεία όπως, «Έχω μια αίσθηση κατεύθυνσης και σκοπού στη ζωή», «Οι καθημερινές μου δραστηριότητες συχνά μου φαίνονται ασήμαντες και ασήμαντες», [και] «Δεν έχω καλή αίσθηση για αυτό που προσπαθώ να επιτύχω στη ζωή», είπε ο Δρ Σίμπα στο MNT.
Πώς ο σκοπός μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη υγεία
Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι το άγχος μπορεί να επηρεάσει αρνητικά μια σειρά από συστήματα του σώματος, πράγμα που σημαίνει ότι η ικανότητα διαχείρισης του στρες είναι μια βασική δεξιότητα για τη διατήρηση της συνολικής υγείας. Ο Δρ Πάτρικ Λ. Χιλ, ένας ερευνητής που ειδικεύεται στην υγιή γήρανση και αναπληρωτής καθηγητής ψυχολογικών και εγκεφαλικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις, MO, που δεν συμμετείχε στη μελέτη, είπε:
«Η [δική μας] δουλειά έχει δείξει ότι άτομα με υψηλότερη αίσθηση του σκοπού αναφέρουν λιγότερη αντιδραστικότητα στους καθημερινούς στρεσογόνους παράγοντες τους και φαίνονται λιγότερο πιθανό να είναι αγχωτικά ή ανήσυχα μπροστά σε διφορούμενα γεγονότα στη ζωή τους. Προφανώς, αυτές οι επιπτώσεις συμβαίνουν επειδή τα άτομα είναι σε θέση να επικεντρωθούν στη μεγάλη εικόνα αντί να στενοχωριούνται από καθημερινά ζητήματα».
Ο Δρ Χούκερ πρόσθεσε ότι προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι τα άτομα με μεγαλύτερο σκοπό συμμετέχουν επίσης σε συμπεριφορές που προάγουν την υγεία. «Για παράδειγμα, συμμετέχουν σε σωματική δραστηριότητα, είναι λιγότερο πιθανό να καπνίζουν και χρησιμοποιούν περισσότερες υπηρεσίες προληπτικής φροντίδας (π.χ. επισκέπτονται γιατρό για ετήσιο προληπτικό έλεγχο)», εξήγησε ο Δρ Χιλ. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη γνωστό εάν αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να βοηθήσουν ένα άτομο να ζήσει περισσότερο, αλλά πιθανότατα είναι κάποιος συνδυασμός τους.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ισχυρότερα οφέλη μεταξύ των γυναικών που ζουν με σκοπό, η Δρ Σίμπα σημείωσε : “Η εικασία μας είναι ότι το αποτέλεσμα μπορεί να αποδοθεί στη διαφορά των φύλων στη χρήση των υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης, η οποία είναι μία από τις υποτιθέμενες οδούς που συνδέουν τον σκοπό και την υγεία». Μια άλλη θεωρία θα μπορούσε να είναι ότι άλλες έρευνες δείχνουν ότι οι άνδρες είναι πιο απρόθυμοι να συμβουλευτούν γιατρούς και άλλους επαγγελματίες υγείας σχετικά με τα προβλήματα υγείας τους σε σύγκριση με τις γυναίκες.
Ενθάρρυνση της αίσθησης του σκοπού
Ο Δρ Χιλ εξήγησε ότι η προηγούμενη έρευνά του είχε δείξει ότι οι φροντιστές μπορεί να βλέπουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα ή τα ηλικιωμένα μέλη της οικογένειάς τους ως λιγότερο σκόπιμα και κατευθυνόμενα, κάτι που μπορεί να διαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο φροντίζουν και αλληλεπιδρούν μαζί τους. «Ένα πρωταρχικό σημείο από την έρευνά μας είναι ότι οι φροντιστές πρέπει να αποφεύγουν να υποτιμούν πόσο σκόπιμοι είναι [τα αγαπημένα τους πρόσωπα]», είπε ο Δρ Χιλ.
Ο Δρ Χιλ συνέστησε στους φροντιστές να ρωτήσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και να σκεφτούν πώς θα μπορούσαν να διατηρήσουν την αίσθηση του σκοπού, ιδιαίτερα ενόψει πιθανών προβλημάτων υγείας. «Οι φροντιστές μπορούν να βοηθήσουν [τα αγαπημένα τους πρόσωπα] να βρουν κάτι για να ζήσουν», είπε ο Δρ Χούκερ. «Αυτό μπορεί να συμβάλλει στην οικογένεια, το νοικοκυριό ή την κοινότητα με ουσιαστικό τρόπο». «Ωστόσο, δεν χρειάζεται να είναι μεγάλο έργο. Για παράδειγμα, όπως περιγράφεται στο βιβλίο του Atul Gawande «Being Mortal», οι ασθενείς σε οίκο ευγηρίας ζούσαν περισσότερο αν τους έδιναν ένα φυτό για φροντίδα», πρόσθεσε ο Δρ Χούκερ.
