Ένα ερώτημα που βασανίζει πολλές γυναίκες
Δεν θα έπρεπε όμως, καθώς όσο και αν οι περισσότερες θα θέλανε να το αποδώσουν στην τύχη, οι επιλογές μας είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.
Υπάρχουν λόγοι που μας ωθούν στο να κάνουμε λάθος επιλογές, και όταν πρόκειται για σύντροφο, αυτοί είναι συγκεκριμένοι και ξεκάθαροι.
Έχουμε εκπαιδευτεί σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο
Μεγαλώνοντας αποκτάμε πρότυπα. Τόσο ανδρικά όσο και γυναικεία. Διδασκόμαστε πως να αγαπάμε και πως να αγαπιόμαστε μέσα από τα βιώματα μας, και μετά κάπως έτσι διαμορφώνουμε και αυτό που αναζητάμε στη ζωή και στις σχέσεις μας. Αναζητάμε όμως το οικείο, αυτό που μας είναι γνώριμο και όχι αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε. Αν λοιπόν έχουμε μάθει να αγαπιόμαστε μέσα από την επίκριση, ή την απόρριψη, αυτό είναι και που θα αναζητήσουμε. Όσο νωρίτερα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο για εμάς.
Ο φόβος της μοναξιάς, ταυτόσημο με την χαμηλή αυτοεκτίμηση
Πολλές γυναίκες, κάνουν την λάθος επιλογή και παρά το γεγονός ότι την αντιλαμβάνονται δεν μπορούν να φύγουν από αυτή από το φόβο της μοναξιάς. Φοβούνται μην μείνουν μόνες, και προτιμούν να παραμένουν δέσμιες σε μία λάθος κατάσταση. Πίσω από αυτόν τον μηχανισμό κρύβεται μία χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυταξία, που σε συνδυασμό με την χαμηλή αυτοπεποίθηση αποφέρουν αρνητικές επιπτώσεις στην προσωπική ζωή.
Άλλο θέλεις άλλο χρειάζεσαι
Μέχρι να το καταλάβει αυτό κάποιος περνάνε τα χρόνια και δεν το παίρνει και είδηση! Αλλά είναι αλήθεια!
Η απόσταση ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε και σε αυτό που χρειαζόμαστε συχνά είναι μεγάλη, και δεν γεφυρώνεται. Ο άνθρωπος όμως που έχει μάθει να λειτουργεί περισσότερο με το συνειδητό και όχι το υποσυνείδητο , δρα με αυτό που θέλει και όχι με αυτό που χρειάζεται. Αυτό που θέλει ωστόσο υπαγορεύεται συχνά και από εξωτερικούς παράγοντες που δεν αντιπροσωπεύουν όμως αυτό που έχουμε βαθιά ανάγκη μέσα μας. Μπορεί μία γυναίκα να θέλει, τον ωραίο, πετυχημένο, πλούσιο τύπο, αλλά να έχει ανάγκη από τον συναισθηματικό, τρυφερό επικοινωνιακό σύντροφο που δεν έχει καμία σχέση με το πρότυπο που ονειρεύεται!
Δεν φταίω εγώ, φταίει εκείνος!
Πάντα ήταν πιο εύκολο να επιρρίπτει κανείς τις ευθύνες σε άλλους και όχι στον εαυτό του! Πρέπει όμως όλοι, και κυρίως οι γυναίκες που παγιδεύονται στις επιλογές τους, πως κανείς δεν μπορεί να φέρει ευθύνη για κάτι που εκείνες αποφασίζουν να βάλουν στη ζωή τους.
Το μόνο που δεν επιλέγουμε εμείς, είναι οι γονείς και οι συγγενείς. Σε όλους τους άλλους, έχουμε λόγο και άποψη. Δεν φταίει κανείς ούτε για το αν υπάρχει στη ζωή μας, ούτε για το αν μας φέρεται άσχημα. Φταίμε μόνο εμείς που το επιτρέπουμε! Άρα αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς, δεν θα δούμε να αλλάζει και το παραμικρό στη ζωή μας!
Ο φόβος της αλλαγής
Η αλλαγή θέλει τόλμη. Γιατί συνεπάγεται “ξεβόλεμα”. Και ποιος είπε πως το “ξεβόλεμα” είναι εύκολο . Είναι όμως τόσο μα τόσο ωραίο καθώς η ζωή ξεκινά όταν κάποιος δρα έξω από τη ζώνη ασφαλείας του. Ο φόβος για την αλλαγή, σημαίνει έλλειψη αυτοπεποίθησης και έλλειψη αυτογνωσίας. Η γυναίκα που ξέρει τι αξίζει και θέλει να το διεκδικήσει, θα πάει παρακάτω όταν δει πως εκεί που βρίσκεται δεν μπορεί να βρει το επιθυμητό.
