Το ουροποιητικό σύστημα αποτελείται από τους νεφρούς τους ουρητήρες, την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα και όλα παίζουν βασικό ρόλο στην απομάκρυνση των αποβλήτων από το σώμα μας. Οι λοιμώξεις είναι παθολογικές καταστάσεις του ουροποιητικού μας συστήματος και συνήθως παρουσιάζονται όταν τα βακτήρια εισέρχονται στον οργανισμό μας μέσω της ουρήθρας και αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται στην ουροδόχο κύστη.
Κάθε τμήμα του ουροποιητικού συστήματος μπορεί να μολυνθεί, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις η λοίμωξη προσβάλει το κατώτερο ουροποιητικό σύστημα, την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα.
Οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν μια ουρολοίμωξη από ότι οι άνδρες και βασικός λόγος είναι η ανατομία της γυναίκας. Από έρευνες προκύπτει ότι περίπου το 50% των γυναικών αναφέρουν ότι έχουν πάθει έστω και μία φορά στη ζωή τους ουρολοίμωξη. Οι περισσότερες γυναίκες που πάσχουν από κυστίτιδα συχνά παρουσιάζουν ταυτόχρονα και λοίμωξη του ανώτερου ουροποιητικού συστήματος. Ακόμα και σε άτομα που πάσχουν από ασθένειες όπως σακχαρώδης διαβήτης, που εξασθενούν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού, οι γυναίκες είναι αυτές, εν αντιθέσει με τους άντρες, που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να παρουσιάσουν ασυμπτωματική βακτηριουρία. Σε δύο μεγάλες κατηγορίες θα χωρίζαμε της γυναίκες που παρουσιάζουν πιο συχνά επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις: α) τις νεαρές, σεξουαλικά δραστήριες γυναίκες και β) γυναίκες που έχουν περάσει την εμμηνόπαυσή και λόγω έλλειψης των οιστρογόνων προκαλούνται αλλαγές στο ουροποιητικό σύστημα με αποτέλεσμα να είναι πιο ευάλωτο στις λοιμώξεις. Επίσης σημαντικό ρόλο έχει, στην εμφάνιση ουρολοιμώξεων στην γυναίκα, ο τρόπος ζωής της και η σεξουαλική της δραστηριότητα όπως:
– Η χρήση αντισύλληψης (σπιράλ, διάφραγμα, σπερματοκτόνων κ.α.) πολλαπλασιάζει τον κίνδυνο εμφάνισης ουρολοίμωξης.
– Η χρήση προφυλακτικών, που λόγω των λιπαντικών ουσιών που έχουν, μπορεί να ερεθίσει τον κόλπο και να τον κάνει πιο ευάλωτο στις λοιμώξεις, ή να έχουν αλλεργία στο υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο το προφυλακτικό.
– Το μπάνιο (αφρόλουτρο) μέσα στην μπανιέρα.
– Η συχνή χρήση ειδικών σαπουνιών για τις ευαίσθητες περιοχές.
– Η κακή χρήση πετσετών και καθισμάτων σε παραλίες, γυμναστήρια ή σε χώρους που δεν είναι εφικτή η διατήρηση της σωστής υγιεινής και καθαριότητας.
– Η έλλειψη καθημερινής προσωπικής υγιεινής και καθαριότητας στην περιγεννητική περιοχή.
– Ο λάθος τρόπος καθαρισμού του πρωκτού, θα πρέπει να γίνεται από μπροστά προς τα πίσω και όχι αντίθετα γιατί αλλιώς μεταφέρονται τα βακτήρια που υπάρχουν στον γαστρεντερικό σωλήνα (E. coli) στην περιοχή της ουρήθρας.
– Η καθημερινή χρήση σερβιέτας και η κακή χρήση ταμπόν (η αλλαγή του ταμπόν θα πρέπει να είναι συχνή).
– Η έλλειψη ή η κακή καθαριότητα του ρουχισμού μας (συνεχής χρήση του είδη φορεμένου εσώρουχου, καλσόν κλπ.).
– Η χρήση συνθετικών εσωρούχων και στενών ρούχων που κρατούν την υγρασία και δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον για την ανάπτυξη βακτηριδίων.
– Η κακή συνήθεια που έχουν πολλές γυναίκες, λόγω έλληψης ή βρώμικης τουαλέτας στον χώρο που βρίσκονται, να αναστέλλουν την ούρηση με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται μικρόβια μέσα στην ουροδόχο κύστη.
– Η ξαφνική αύξηση της σεξουαλικής δραστηριότητας.
– Η συχνή αλλαγή ερωτικού συντρόφου.
– Η σεξουαλική επαφή από τον πρωκτό.
Οι γυναίκες που εγκυμονούν δεν είναι πιο επιρρεπείς στις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος από τις άλλες γυναίκες, αλλά λόγω των ορμονικών αλλαγών στον οργανισμό τους και στην αλλαγή θέσης του ουροποιητικού συστήματος η λοίμωξη μπορεί ευκολότερα να προσβάλει και τους νεφρούς. Επίσης θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές ειδικά το πρώτο και το τρίτο τρίμηνο της κύησης στη εμφάνιση ουρολοίμωξης γιατί μπορεί να προκαλέσει σοβαρές βλάβες στο έμβρυο. Αυτό είναι και ο βασικός λόγος που οι γιατροί συστήνουν περιοδικό έλεγχο των ούρων κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Οι άντρες συνήθως αρχίζουν να παρουσιάζουν ουρολοιμώξεις μετά την ηλικία των 50 ετών, που αρχίζουν να εμφανίζονται προβλήματα στον προστάτη και θα πρέπει να εξετάζεται η περίπτωση απόφραξης της ροής των ούρων, που μπορεί να οφείλεται σε φλεγμονή, υπερπλασία του προστάτη κλπ. Επίσης, πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση ουρολοιμώξεων είναι άντρες με φίμωση, ή άντρες που έρχονται σε επαφή από τον πρωκτό, ή άντρες που η σύντροφός τους έχει ουρολοίμωξη. Οι ουρολοιμώξεις στους άντρες συνήθως σχετίζονται με την χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα, όπου η θεραπεία της είναι δύσκολη και μακροχρόνια, ενώ στους πιο ηλικιωμένους άνδρες συχνά σχετίζεται με οξεία βακτηριακή προστατίτιδα, η οποία μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως.
Ουρολοίμωξη μπορεί να παρουσιαστεί και στα παιδιά. Πολλά αγόρια τους πρώτους 6 μήνες της ζωής τους μπορεί να πάθουν ουρολοίμωξη λόγω συγγενών ανωμαλιών του ουροποιητικού συστήματος. Τα κορίτσια παρουσιάζουν πιο συχνά ουρολοιμώξεις στην ηλικία των 2-3 ετών. Μερικές φορές στα παιδιά υπάρχει κίνδυνος να εμφανίσουν ουλές στους νεφρούς σε αντίθεση με τους ενήλικες και αυτό οφείλεται στο ότι οι ώριμοι νεφροί των ενηλίκων κάνουν δυσκολότερα ουλές. Επίσης σε ποσοστό 30-50% των περιπτώσεων η κυστεοουρητηρηκή παλινδρόμηση ευθύνεται για την εμφάνιση ουρολοιμώξεων στα παιδιά. Τα συμπτώματα μιας ουρολοίμωξης σε παιδί μπορεί να αγνοηθεί ή να αποδοθεί σε άλλη διαταραχή. Όταν το παιδί ή το βρέφος είναι οξύθυμο, έχει ανορεξία, εμέτους, διάρροιες, έχει ανεξήγητο πυρετό που δεν υποχωρεί, έχει ακράτεια ή υπάρχει αλλαγή στον τρόπο ούρησης ή εάν δεν αναπτύσσεται κανονικά θα πρέπει να συμβουλευτούμε τον παιδίατρό μας και να του επιστήσουμε την προσοχή στα συμπτώματα που παρατηρούμε.
Άλλοι προδιαθεσιακοί παράγοντες στους οποίου μπορεί πιθανότατα να οφείλεται η εμφάνιση ουρολοιμώξεων είναι:
– Ασθενείς με κινητικά και νευρολογικά προβλήματα
– Ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε εξέταση (κυστεοσκόπηση) ή χειρουργική επέμβαση του ουροποιητικού συστήματος
– Λειτουργικές διαταραχές και ανατομικές δυσμορφίες του ουροποιητικού συστήματος
– Στην ακράτεια (ούρων και κοπράνων)
– Στη χρήση ουροκαθετήρων για μεγάλο χρονικό διάστημα
– Στη μειωμένη λήψη υγρών
Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος μπορεί να είναι επίμονες και ενοχλητικές. Ωστόσο, πιο σοβαρές συνέπειες θα προκύψουν εάν η λοίμωξη προχωρήσει και εξαπλωθεί στους νεφρούς. Οι υποτροπές της ουρολοίμωξης συχνά προκαλούν ιδιαίτερο άγχος, επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής και την καθημερινότητα του ατόμου και πολλές φορές οδηγούν σε σκέψεις και εμμονές ότι πάσχουν από κάποια άλλη νόσο όπως καρκίνο κλπ.
Στις περισσότερες περιπτώσεις (80-85%) οι ουρολοιμώξεις προκαλούνται από το βακτηρίδιο Escherichia coli (E. coli) που βρίσκεται στον γαστρεντερικό σωλήνα. Ένα μικρότερο ποσοστό (~10%) ουρολοιμώξεων προκαλείται από το σαπροφυτικό σταφυλόκοκκο, και παρουσιάζονται κυρίων το καλοκαίρι. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις οι ουρολοιμώξεις οφείλονται σε μικρόβια όπως η κλεμπσιέλλα ή ο πρωτέας κλπ και αφορούν υποτροπές ή επιπλεγμένες ουρολοιμώξεις υψηλού κινδύνου που μπορεί να προκαλέσουν νεφρική ανεπάρκεια, σήψη ακόμα και να οδηγήσουν σε θάνατο. Σε αυτές τις περιπτώσεις ανήκουν παθήσεις όπως η στένωση της ουρήθρας ή του ουρητήρα, η λιθίαση της ουροδόχου κύστης, η κυστεοουρητηρηκή παλινδρόμηση, η νεφρολιθίαση, ο καρκίνος του ουροποιητικού συστήματος, η νευρογενής κύστη, και οι ανατομικές ανωμαλίες των νεφρών.
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που εμφανίζει ο ασθενής στις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος είναι:
– Συχνοουρία και έντονη ανάγκη για ούρηση
– Αίσθημα καύσου κατά την ούρηση
– Δυσουρία
– Νυκτουρία
– Αίμα στα ούρα
– Θολά ούρα
– Δύσοσμα ούρα
– Αύξηση των κολπικών εκκρίσεων στις γυναίκες
– Κνησμό
– Πυελικό πόνο στις γυναίκες
– Πόνο στο ορθό στους άνδρες
– Καταβολή δυνάμεων και ανορεξία
Επίσης, σπανιότερα, μπορεί να παρατηρηθεί πόνος κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, πόνος στο πέος, πόνος στην οσφύ (περιοχή μεταξύ θώρακα και γλουτών), εμετοί, ρίγη και υψηλός πυρετός.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι ουρολοιμώξεις χωρίζονται σε 5 βασικές κατηγορίες:
- Ασυμπτωματική Βακτηριουρία όπου ο ασθενής δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα, ενώ η καλλιέργεια ούρων βγαίνει θετική και έτσι γίνεται ο εντοπισμός του βακτηριδίου. Η θεραπεία δεν είναι απαραίτητη σε υγιή άτομα, αντιθέτως θα πρέπει να υποβληθούν σε θεραπευτική αγωγή άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, πολυκυστικούς νεφρούς, λειτουργικές διαταραχές του ουροποιητικού συστήματος, ανατομικές δυσμορφίες του ουροποιητικού συστήματος, όπως επίσης και άτομα που πρόκειται να υποβληθούν σε ουρολογική χειρουργική επέμβαση.
- Κυστίτιδα είναι λοίμωξη της ουροδόχου κύστης και παρουσιάζεται πολύ συχνά στις γυναίκες λόγω της ανατομίας τους, συγκεκριμένα λόγω της εγγύτητας της ουρήθρας στον πρωκτό και της μικρής απόστασης από το άνοιγμα της ουρήθρας στην ουροδόχο κύστη. Προκαλείται συνήθως από ένα βακτήριο το Escherichia coli (E. coli) που βρίσκεται στον γαστρεντερικό σωλήνα. Για την αντιμετώπιση της κυστίτιδας η φαρμακευτική αγωγή είναι απαραίτητη καθώς και η αυξημένη πρόσληψη υγρών από το στόμα.
Υπάρχουν διάφορες μορφές κυστίτιδας:
•Οξεία κυστίτιδα
Είναι η συχνότερη μορφή ουρολοίμωξης και παρουσιάζεται ιδιαίτερα στις γυναίκες, ενώ στους άντρες είναι συνήθως δευτερογενής. Τα συμπτώματα είναι συχνουρία, τσούξιμο κατά την ούρηση και πυουρία, σε βαριές μορφές εμφανίζεται αιματουρία ενώ σπάνια παρουσιάζεται πυρετός (στην περίπτωση αυτή η λοίμωξη έχει επεκταθεί στο νεφρό ή τον προστάτη). Η θεραπεία είναι φαρμακευτική.
•Χρόνια κυστίτιδα
Είναι αποτέλεσμα της μετάπτωσης της οξείας φλεγμονής, λόγω κακής θεραπευτικής και υγιεινής αντιμετώπισής της. Παρουσιάζει συμπτώματα όπως ήπιος πόνος, συχνοουρία, πόνος στο υπογάστριο και είναι πολύ πιο ήπιας μορφής από αυτά της οξείας κυστίτιδας. Η θεραπεία είναι φαρμακευτική και είναι απαραίτητη η σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση του αίτιου που προκαλεί ή συντηρεί την κυστίτιδα.
•Διάμεση κυστίτιδα
Τα αίτια που προκαλούν αυτή την μορφή κυστίτιδας είναι άγνωστα. Τα συμπτώματα είναι επίμονα και έντονα, δεν παρουσιάζει στοιχεία στα ούρα και δεν υποχωρεί με την συνηθισμένη θεραπεία αντιθέτως είναι δύσκολη και επίπονη.
•Αποτιτανωτική κυστίτιδα
Είναι μικροβιακή φλεγμονή της ουροδόχου κύστης, από μικρόβια που διασπούν την αμμωνία των ούρων με αποτέλεσμα την αλλαγή του pH των ούρων σε αλκαλικό και την αποτιτάνωση περιοχών που έχουν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία αλάτων και ασβεστίου.
•Ακτινική κυστίτιδα
Είναι αποτέλεσμα της ακτινοβολίας της ουροδόχου κύστης, όπου προκαλεί βλάβες στα τοιχώματά της, και έχουν ως αποτέλεσμα την ελάττωση της χωρητικότητας της κύστης, εμφάνιση συχνοουρίας και μεγάλης έντασης αιματουρίας.
•Κυστική κυστίτιδα
Είναι μια σπάνια μορφή κυστίτιδας που χαρακτηρίζεται από την δημιουργία μικρών κύστεων στο βλεννογόνο και υποβλεννογόνιο. Τα αίτια είναι οι διάφοροι μικροβιακοί παράγοντες.
•Ηωσινοφιλική κυστίτιδα
Και αυτή μια από τις σπάνιες μορφές κυστίτιδας, είναι μάλλον ανοσολογική αντίδραση του μικροβιακού παράγοντα και χαρακτηρίζεται από συγκέντρωση ηωσινοφίλων στο βλεννογόνο της κύστης.
>Ουρηθρίτιδα είναι λοίμωξη της ουρήθρας και προκαλείται από γαστρεντερικό βακτήριο που μεταδίδεται από τον πρωκτό. Λόγω της εγγύτητας της γυναικείας ουρήθρας στο κόλπο άλλα πιθανά αίτια της ουρηθρίτιδας είναι τα σεξουαλικών μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ) όπως ο έρπις των γεννητικών οργάνων, βλεννόρροια, χλαμύδια κλπ.
Η ουρηθρίτιδα χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες:
•Γονοκοκκική ουρηθρίτιδα
Είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενη νόσος και οφείλεται στον Gram (+) διπλόκοκκο, N. Gonorrhoeae. Επίσης μπορεί να μεταδοθεί και μέσω του στόματος όταν έχει μολυνθεί ο φάρυγγας. Το κλασικό σύμπτωμα της νόσου είναι το ουρηθρικό έκκριμα και το τσούξιμο κατά της ούρηση. Η θεραπεία είναι φαρμακευτική και απαραίτητη και για τους δύο συντρόφους .
•Μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα
Είναι η συχνότερα σεξουαλικά μεταδιδόμενη νόσος. Το ουρηθρικό έκκριμα και η δυσουρία είναι τα πιο συχνά συμπτώματα που παρουσιάζονται. Το μεγάλο όμως πρόβλημα της νόσου, εκτός των σοβαρών επιπλοκών που παρουσιάζει, έχει σχέση με την τεράστια εξάπλωσή της. Η θεραπεία είναι φαρμακευτική και απαραίτητη και για τους δύο συντρόφους.
>Πυελονεφρίτιδα, είναι λοίμωξη που εμφανίζεται στους νεφρούς. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να εξετάσουμε αν υπάρχει τυχόν διάταση ή πύον στην πύελο και τους ουρητήρες (πυονέφρωση), όπως επίσης και την ύπαρξη αποστήματος στους νεφρούς. Η διάγνωση γίνεται με πιο εξειδικευμένες εξετάσεις και η θεραπεία πρέπει να γίνει άμεσα.
Υπάρχουν διάφορες μορφές πυελονεφρίτιδας και δευτεροπαθών παθήσεων των νεφρών:
•Οξεία πυελονεφρίτιδα
Προκαλείται όταν μικροβιακός παράγοντας εντοπιστεί στο νεφρό. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι πολύ έντονα έως και ανύπαρκτα. Μπορεί ο ασθενής να παρουσιάσει πυρετό, ρίγος, διαταραχές στην ούρηση, πόνο και τσούξιμο κατά τη διάρκεια της ούρησης, ναυτία και εμετούς.
•Χρόνια πυελονεφρίτιδα
Είναι η μετάπτωση της οξείας πυελονεφρίτιδας σε χρόνια και πιθανόν να οφείλεται στην κακή θεραπευτική αντιμετώπιση της πάθησης και σε διατήρηση του αιτίου που προκάλεσε την οξεία φλεγμονή. Αυτή η μορφή πυελονεφρίτιδας είναι και η σοβαρότερη γιατί καταλήγει σε νεφρική ανεπάρκεια και νεφρική υπέρταση. Η θεραπεία συνίσταται στην προσπάθεια να σταματήσει η «εξέλιξη της νόσου».
•Πυονέφρωση
Είναι η εγκατάσταση μικροβίων στο νεφρό και η δημιουργία κοιλότητας γεμάτη πύον. Τα συμπτώματα είναι πολύ έντονα πυρετός, ρίγος και ισχυρός πόνος στην πάσχουσα περιοχή. Η θεραπεία είναι πάντοτε η χειρουργική αφαίρεση του κατεστραμμένου νεφρού.
•Φυματίωση του νεφρού
Η πάθηση αυτή είναι δευτεροπαθής, η πρώτη μόλυνση μπορεί να έχει γίνει πολλά χρόνια πριν. Μερικοί ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν αρτηριακή πίεση. Η θεραπεία είναι χειρουργική.
•Απόστημα και ψευδάνθρακας του νεφρού
Και οι δύο είναι φλεγμονές του νεφρικού παρεγχύματος και κύριο μικροβιακό αίτιο είναι ο σταφυλόκοκκος. Τα συμπτώματα είναι υψηλός πυρετός, πόνος και διόγκωση του νεφρού. Η θεραπεία μπορεί να είναι φαρμακευτική ή χειρουργική ανάλογα με την βαρύτητα της πάθησης και τις βλάβες που έχει υποστεί το νεφρό.
•Περινεφρικό απόστημα
Είναι φλεγμονή που εντοπίζεται στο περινεφρικό λίπος. Τα συμπτώματα είναι πυρετός, ρίγος, ευαισθησία, λευκοκυττάρωση και μερικές φορές έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας. Η θεραπεία είναι συνήθως χειρουργική.
•Εχινόκοκκος κύστης του νεφρού
Ανήκει στις παρασιτικές παθήσεις και είναι πιο σπάνια η εντόπισή της στο νεφρό. Ο άνθρωπος μολύνεται μέσω κάποιων τροφών (π.χ. λαχανικά) στις οποίες υπάρχουν τα ωάρια του σκώληκα. Ο ασθενής παραπονιέται για ήπιους πόνους στην οσφυϊκή χώρα και τυχαία διόγκωση στην περιοχή του νεφρού. Η θεραπεία είναι πάντοτε χειρουργική.
>Υποτροπιάζουσες Ουρολοιμώξεις. Ως τέτοιες χαρακτηρίζονται οι ουρολοιμώξεις που επανεμφανίζονται σε συχνά χρονικά διαστήματα (3 ή περισσότερα συμπτωματικά επεισόδια σε περίοδο 12 μηνών) και οφείλονται είτε στο ίδιο μικροβιακό παράγοντα (επαναμολύνσεις) είτε σε διαφορετικό μικροβιακό παράγοντα (υποτροπές). Κάθε περίπτωση υποτροπιάζουσας ουρολοίμωξης θα πρέπει να ελέγχεται από τον γιατρό για να διαγνωστούν πιθανές υποκείμενες παθήσεις ή νοσήματα εντός ή εκτός του ουροποιητικού συστήματος του ασθενή. Εκδηλώνονται συνήθως σε άτομα με λειτουργικές διαταραχές ή ανατομικές δυσμορφίες του ουροποιητικού συστήματος. Η θεραπεία είναι μακροχρόνια και θα πρέπει να βρεθεί το ακριβές αίτιο της λοίμωξης για την αντιμετώπισή της.
Η θεραπεία των ουρολοιμώξεων εξαρτάται από την ηλικία, την συχνότητα των επεισοδίων, την νεφρική λειτουργία, την ύπαρξη λίθων και την ύπαρξη ανωμαλιών του ουροποιητικού συστήματος. Τα αντιβιοτικά είναι ο κύριος τρόπος αντιμετώπισης των ουρολοιμώξεων και ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες: 1) Αντιβιοτικά και 2) Χημειοθεραπευτικά.
Είναι πολλές οι περιπτώσεις ασθενών που επιλέγουν αυθαίρετα την αντιβίωση που θα πάρουν και κάνουν κατάχρηση του φαρμάκου, με αποτέλεσμα και να μην υποχωρεί η ουρολοίμωξη, αλλά και το μικρόβιο να αποκτήσει ανθεκτικότητα στην συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή.
Η επιλογή του αντιβιοτικού και το χρονικό διάστημα στο οποίο θα πρέπει να υποβληθεί ο ασθενής στην θεραπεία θα πρέπει να επιλεχθεί από τον γιατρό Ουρολόγο, λαμβάνοντας υπόψη και το ιστορικό του ασθενή, έτσι ώστε να έχει αποτέλεσμα η θεραπευτική αγωγή, να μην υπάρξει υποτροπή της ουρολοίμωξης και να αποφύγουμε την ανάπτυξη αντιμικροβιακής ανθεκτικότητας, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο μειονέκτημα και ανησυχία στην θεραπεία των ουρολοιμώξεων. Σε ορισμένες περιπτώσεις ενδέχεται να χρειαστεί η εισαγωγή του ασθενή στο νοσοκομείο για την αντιμετώπιση της λοίμωξης.
