Κάπως έτσι τέλειωσαν οι επαναστάσεις μας. Τις ξεπεράσαμε, μας ξεπεράσαμε. Μαζέψαμε τις σημαίες και τα πανό τα ζωγραφισμένα με συνθήματα.
Αλλά έρχονται στιγμές που αναζητούμε στις πλατείες του κόσμου τους πνευματικούς μας πατέρες, τη χάρη αρχαγγέλων που στέκουν στους γοτθικούς στύλους τους, την ευτυχία της αλλαγής που τους συμβαίνει καθημερινά. Άλλωστε από εκεί ξεκινούν ακόμη και σήμερα, οι επαναστάσεις. Στις πλατείες του κόσμου….
Grand Place, Βρυξέλλες, Βέλγιο
Η Αρχιδούκισσα Isabella, η κόρη του βασιλιά Φίλιππου II της Ισπανίας έχει γράψει το 1599 κατά την επίσκεψή της στης Βρυξέλλες: «δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου κάτι τόσο όμορφο, όπως την πλατεία της πόλης που το δημαρχείο αγγίζει τον ουρανό». Κέντρο της πόλης. Κέντρο και της Ευρώπης.
Μέσα στο χρόνο εκτός από οικονομικό και πολιτικό κέντρο της, έχει υπάρξει τόπος εκτελέσεων, αγορά, αρένα θεαμάτων και πανηγυριών, αλλά και πεδίο μάχης, όταν τα γαλλικά στρατεύματα του Marshal de Villeroy κατέλαβαν την πόλη. Μέχρι να τη δεις μπορεί και να έχεις αμφιβολίες για την επιλογή του προορισμού.
Μετά τις ξεχνάς όλες. Πείθεσαι από την ομορφιά της. Κάθε αμφιβολία για οτιδήποτε μπορεί να σε βασανίσει ξεχνιέται σε τούτη τη πλατεία που μπορεί να ζητήσει μια ολόκληρη μέρα για να την ανακαλύψεις . Καλά θα κάνεις να της τη χαρίσεις. Θα σου επιστρέψει πίσω τη χάρη του Αρχάγγελου Μιχαήλ που στέκει στη κορυφή του γοτθικού πύργου του Δημαρχείου. Από εκεί προστατεύει όλη τη πόλη.
Γύρω της στέκουν μερικά από τα πιο επιβλητικά κτήρια της Ευρώπης. Στο Maison du Cygne, εκεί όπου κάποτε ο Marx και ο Engels δούλευαν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, σήμερα θα βρείτε εστιατόρια όπου συνήθως κλείνονται τα ραντεβού για τα επαγγελματικά δείπνα. Την ομορφαίνουν ακόμα το Σπίτι του Ψωμιού, αλλά και όλα τα σπίτια των Δούκων της Βραβάνδης.
Επτά σπίτια που στην πραγματικότητα δεν φιλοξένησαν ποτέ κανένα Δούκα. Σήμερα, έχουν ονόματα όπως ερημίτης, τύχη, ανεμόμυλος.
Piazza San Marco, Βενετία, Ιταλία
Πλατεία – σύμβολο της Γαληνοτάτης. Ο Ναπολέων την είχε αποκαλέσει το «δωμάτιο ζωγραφικής της Ευρώπης». Η μόνη πραγματική πλατεία της πόλης και η πρώτη που πλημμυρίζει σε περίπτωση βροχής. Δεν μένει ποτέ μονάχη. Κατακλύζεται από πλήθος κόσμου, αλλά είναι κάθε φορά διαφορετική, πάντα γοητευτική.
Αν την έχεις επισκεφτεί, θα υπάρχουν σίγουρα φορές της ζωή σου, που αποζητήσεις τη παρθενική σου φορά. Τον πρώτο ενθουσιασμό, όταν το απροετοίμαστο βλέμμα, προσπαθούσε να συλλάβει την ομορφιά της. Πίσω από τη πλατεία βρίσκεται το διάσημο Harry’s Bar, το οποί επισκεπτόταν συχνά ο Χέμινγουεϊ για να απολαύσει ένα Bellini.
Στην πλατεία του Αγίου Μάρκου δεσπόζει η Βασιλική του Αγίου Μάρκου, η οποία απεικονίζει τις σαφείς επιρροές της αυτοκρατορίας από το Βυζάντιο, το Παλάτι των Δόγηδων, το Κωδωνοστάσιο (Campanille), το οποίο χτίστηκε εξ’ ολοκλήρου μετά την κατάρρευση του το 1902, τον Πύργο του Ρολογιού, το Αρχαιολογικό Μουσείο, τη Βιβλιοθήκη Σανσοβινιάνα και τους στύλους του Σαν Μάρκο και του Σαν Τεόντορο.
Φημισμένη και η εκπληκτικής ομορφιάς Αγία Τράπεζα, η οποία είναι καλυμμένη με πολυάριθμες πολύτιμες πέτρες και χρυσά ανάγλυφα.
Times Square, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Ένα από τα λίγα σημεία του κόσμου, που μπορείς μέσα σε αυτή πολυποικιλότητα, να επανεφεύρεις τον εαυτό σου, να ξεκινήσεις από την αρχή. Να αφήσεις πίσω σου, τον εαυτό σου και να συνεχίσεις μόνος για να εξελιχθείς σε αυτό που πάντα ήθελες. Μπορείς να το κάνεις χωρίς τύψεις.
Ο παλιός σου εαυτός δεν θα μείνει ποτέ μόνος και ποτέ ίδιος. Εκεί που διασταυρώνεται η Βroadway και η 7th Αvenue., που κυριαρχεί ο 25 ορόφων ουρανοξύστης των «Νew Υork Τimes». Εδώ που αλλάζει και ο χρόνος. Καθημερινά. Μια πλατεία-μικρογραφία της μόνης πραγματικής πόλης, όπως έλεγε και ο Τρούμαν Καπότε.
Παλιά η πλατεία αυτή υπήρξε κέντρο εμπορίου αλόγων, σιδηρουργείων και στάβλων. Το 1899 ο Όσκαρ Χάμερσταϊν έχτισε τα θέατρα Βικτόρια και Ριπάμπλικ. Από τότε το Μπρόντγουεϊ άνθισε και η πλατεία Times έγινε η καρδιά της συνοικίας θεάτρου, παίρνοντας το όνομα της το 1904 από το 25ώροφο πύργο της εφημερίδας New York Times.
H εφημερίδα εγκαταστάθηκε εδώ παραμονή Πρωτοχρονιάς και γιόρτασε με πυροτεχνήματα και πανηγυρισμούς. Από τότε κάθε Πρωτοχρονιά γιορτάζεται εδώ με μια μπάλα να χαμηλώνει και να δίνει το έναυσμα για το νέο χρόνο. Σχεδόν πάντα κατάμεστη με ανθρώπους από όλο τον κόσμο που κάνουν τα πάντα.
Από yoga μέχρι και πανεπιστημιακές έρευνες. Το βράδυ τα χάνεις με τις γιγαντοοθόνες, τις LED πινακίδες, τα χιλιάδες φώτα και λαμπάκια που δίνουν ένα θέαμα εντυπωσιακό, παρόλη την τρομερή και συνεχή πολυκοσμία.
Plaza Mayor, Μαδρίτη, Ισπανία
Ένα τεράστιο τετράγωνο στο κέντρο της Μαδρίτη. Κατά την διάρκεια του μεσαίωνα το μέρος ήταν απλά μια αγορά έξω από τα τείχη της πόλης. Το 1560 ο βασιλιάς Φίλιππος Β’ ζήτησε από τον αρχιτέκτονα Juan de Herrera να μετατρέψει την αγορά σε πραγματική πλατεία.
Η πιο μεγάλη σε διάρκεια σκηνή του Αλμοδοβάρ από το «Μυστικό Λουλούδι», ο Angel χορεύει στη Plaza Mayor ολομόναχος. Δύσκολα σήμερα μπορεί να κάνετε αναπαράσταση αυτής της σκηνής, μιας και η πλατεία κατακλύζεται από κόσμο όλο το 24ώρο.
Σήμερα αντί για χορό, επισκεφτείτε ένα από τα calamar bars δοκιμάστε “bocatas de calamares” (τηγανιτά καλαμάρια σε στρογγυλά γλυκόψωμα) και ένα ποτήρι μπύρα και τα δύο θα σας κοστίσουν μόνο €2. Αν σηκώσετε το κεφάλι σας ψηλά και έχετε υπομονή θα μετρήσετε 237 μπαλκόνια στα τρία κτήρια που την περικυκλώνουν. Στο κέντρο της το άγαλμα του Φιλίππου Γ’.
Plaza De Mayo, Μπουένος Άιρες, Αργεντινή
Το κέντρο της πολιτικής ζωής στο Μπουένος Άιρες. Μια πλατεία φορτισμένη, ποτισμένη από επανάσταση και εξέγερση. Πλατεία ιστορική μιας και αποτέλεσε το σκηνικό της εξέγερσης της 25ης Μαΐου 1810 που οδήγησε στην ανεξαρτησία του κράτους της Αργεντινής.
Στο κέντρο της δεσπόζει η Pirámide de Mayo (Πυραμίδα του Μάιου), το παλαιότερο μνημείο του Μπουένος Άιρες που κατασκευάστηκε το 1811 για τον εορτασμό ενός έτους από την εξέγερση του Μάιου.
Επίσης, γύρω της βρίσκονται τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης, όπως το Cabildo (το πρώην Ισπανικό αποικιακό διοικητικό συμβούλιο), το Casa Rosada (η επίσημη έδρα της κυβέρνησης και ένα από τα επιβλητικότερα κτήρια της πόλης) και η Catedral Metropolitana de Buenos Aires (η καθολική Μητρόπολη του Μπουένος Άιρες).
Αφού μάθετε την ιστορία μπορεί να ακολουθήσετε τους ντόπιους και να παρακολουθήσετε μαθήματα ταγκό σε κάποια αίθουσα χορού «μιλόνγκα».
Piazza Del Campo, Σιένα, Ιταλία
Πλατεία στο χρώμα τη ψημένης γης. Το πρόσωπο της μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από πίνακα του Μποτιτσέλι. Γύρω σου, οι ντόπιοι ξεχωρίζουν. Έχουν μια περίεργη ομορφιά, μια φυσική λάμψη. Ο Δάντης άλλωστε έλεγε για τους Σιενέζους πως είναι πιο ματαιόδοξοι και από τους Γάλλους.
Μετρώντας τις κοκκινωπές πλάκες στην piazza del Campo, με τα περιστέρια να βοσκούν ανέμελα ανάμεσα σε Σιεννέζους και τουρίστες που ξαπλώνουν με όλη τους την άνεση πάνω στο ζεστό από τον ήλιο πλακόστρωτο νοιώσεις μια αίσθηση ελευθερίας να σε κατακλύζει.
Σε ανεβάζει ψηλά για να δεις τις στέγες της Σιέννας, μια θάλασσα από κόκκινες στέγες, το Duomo με το ψιλόλιγνο ριγέ καμπαναριό, τα φιδογυριστά πέτρινα δρομάκια. Αργά το απόγευμα, κατά το σούρουπο, όταν οι τουρίστες έχουν γυρίσει κουρασμένοι στα ξενοδοχεία τους, οι ντόπιοι ντυμένοι με Armani και το κράνος της βέσπας στο χέρι, πιάνουν τραπέζι σε ένα wine bar για να after work apperitivo. Γι’ αυτούς τώρα η μέρα αρχίζει.
Tian’anmen, Πεκίνο, Κίνα
Η μεγαλύτερη πλατεία κόσμου είναι αυτή της Ουράνιας Γαλήνης που μετατράπηκε σε φρίκη, τον Απρίλιο του 1976, την Ημέρα των Νεκρών με τα τανκς να καταστέλλουν με ωμή βία το κίνημα που ζητούσε ελευθερία έκφρασης.
Σήμερα νεαρά κορίτσια κυκλοφορούν με τζιν Armani και τσάντες Prada, όλα made in China. Εδώ, όπως και παντού σε όλο το Πεκίνο, κυριαρχεί η παρουσία του μεγάλου τιμονιέρη, του Μάο Τσε Τούνγκ. Αντηχεί παντού, ο ορισμός του ανταρτοπόλεμου και ας μην ακούγεται.
Η πλατεία κατασκευάστηκε από τον Μάο ως χώρος συγκεντρώσεων. Για να τη διασχίσει κανείς από τη μια πλευρά στην άλλη χρειάζεται τουλάχιστον μία ώρα. Στην ανατολική πλευρά είναι το Εθνικό Μουσείο, ενώ απέναντι, στη δυτική πλευρά της πλατείας, είναι το Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο.
Στο κέντρο της πλατείας βρίσκονται το Μνημείο των Ηρώων και το Μαυσωλείο του Μάο Τσετούνγκ. Κάθε πρωί γίνεται τελετή άρσης σημαίας και κάθε σούρουπο υποστολής. Ένα από τα τέσσερα λιοντάρια στην πύλη της πλατείας έχει «τραυματιστεί» από σφαίρα κατά τη διάρκεια των επεισοδίων του ’89 – δείτε αν μπορείτε να εντοπίσετε ποιό.
Κόκκινη Πλατεία, Μόσχα, Ρωσία
Εδώ που ο Στάλιν συνήθιζε να εκφωνεί τις ομιλίες του, δίπλα στο Κρεμλίνο και το Καθεδρική του Αγίου Βασιλείου, τώρα σε απόσταση αναπνοής λάμπουν τα φώτα από τις μπουτίκ των Cartier και Gucci.
Ακόμη και αν τριγύρω υπάρχει το μαυσωλείο του Λένιν, το παλάτι του Κρεμλίνου, το Κρατικό Μουσείο Ιστορίας, ο πολύχρωμος ναός του Αγίου Βασιλείου, μη ψάξετε για σημάδια που θα σας αφηγηθούν την ιστορία. Τουλάχιστον την ημέρα, που οι Ρώσοι κάνουν μιλούν φωναχτά στα gold smart κινητά τους.
Επιστρέψτε το βράδυ, όταν φωτίζεται ατμοσφαιρικά και κάντε υπομονή μέχρι τα μεσάνυχτα. Όταν ο θόρυβος από το καπιταλιστικό, γρήγορο και νεόπλουτο παρόν της πάει ύπνο, υπάρχουν τοίχοι που έχουν ακόμη τη δική τους ιστορία να σας αφηγηθούν.
