Κυδώνια… τα χρυσά, χνουδωτά φρούτα του χειμώνα, η ο καρπός του έρωτα…
Λένε πως τα κυδώνια, είναι το φρούτο που συμβολίζει την αφοσίωση και την ερωτική πίστη… λένε επίσης πως το κυδώνι, είναι ο «απαγορευμένος καρπός», η ομορφιά, η αμαρτία, ο έρωτας…
Η Θεά του έρωτα η Αφροδίτη, απεικονίζεται να κρατά ένα κυδώνι στο χέρι της, οι αρχαίοι το είχαν συνδυάσει με την γονιμότητα, προσφερόταν στους γάμους και η νύφη μ αυτό φρεσκάριζε την αναπνοή της…
Πατρίδα των κυδωνιών λένε, πως ήταν η αρχαία Κυδωνία της Κρήτης, οπότε λέγεται, ότι τα «χρυσά μήλα» των Εσπερίδων στον άθλο του Ηρακλή, ήταν κυδώνια…τώρα εγώ φταίω που συνεχώς με κυνηγά η Κρήτη;
Τα κυδώνια έχουν πολλές χρήσεις και για μαγείρεμα και για γλυκίσματα, βέβαια το πιο γνωστό, είναι το γλυκό κουταλιού κυδώνι με το μυγδαλάκι του, μετά είναι τα ψητά στο φούρνο με κανέλα και γλυκό κρασί η και ότι λικέρ σας βρίσκεται, καμιά φορά μαρμελάδα που είναι πολύ ωραία για πάστα φλώρα, αλλά και στην μαγειρική, που δίνουν υπέροχο άρωμα και ξεχωριστή γεύση στην γέμιση της γαλοπούλας τα Χριστούγεννα και φυσικά, το χοιρινό, μαγειρεμένο στο φούρνο με κυδώνια και χυμό πορτοκαλιών.
Εγώ θα σας πω σήμερα πως έφτιαξα το γλυκό κυδώνι το γλυκό του κουταλιού μας…
Καθαρίζουμε τα κυδώνια όπως τα μήλα και τα ρίχνουμε σε μια λεκάνη με νερό, που έχουμε βάλει χυμό από ένα λεμόνι για να μην μαυρίσουν.
Αμέσως μετά, τα κόβουμε μακρόστενα κομματάκια και τα ζυγίζουμε, όσο βάρος έχουν τα κυδώνια, άλλη τόση ζάχαρη θα χρησιμοποιήσουμε.
Τα βάζουμε μέσα στην κατσαρόλα σε στρώσεις, κυδώνια ζάχαρη, κυδώνια ζάχαρη και επίσης βάζουμε μέσα ένα κλαδί φρέσκιας αρμπαρόριζας για να δώσει το άρωμά της, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και αφήνουμε μέχρι την επόμενη μέρα τα κυδώνια μας να βγάλουν τα υγρά τους.
Ενδεικτικά θα σας πω, πως για ένα κιλό κυδώνια και ένα κιλό ζάχαρη και αφού τα κυδώνια μας βγάλουν κάποια υγρά τους την επόμενη μέρα, θα χρειαστεί να συμπληρώσουμε τρία ποτήρια νερό περίπου, για να ξεκινήσει ο βρασμός τους, περίπου για μισή ώρα μέχρι να μαλακώσουν, αν τα κυδώνια σας είναι σκληρά τα βράζετε λίγο περισσότερο, πάντα σε μέτρια θερμοκρασία.
Όταν το σιρόπι μας θ αρχίσει να δένει, να σφίγγει, τότε βάζουμε μέσα τον χυμό ενός λεμονιού, συνεχίζοντας τον βρασμό για το δέσιμο του σιροπιού μας.
Εκείνη την ώρα, προετοιμάζουμε και τα μυγδαλάκια μας, δηλαδή τα βάζουμε σ ένα τηγάνι και τα καβουρντίζουμε ελαφρώς, μια χούφτα θα χρειαστούμε και αφού έχουμε φτάσει στο τέλος, ρίχνουμε κι αυτά, μέσα στο γλυκό μας.
Κάντε την ζωή σας όσο μπορείτε πιο εύκολη…
Δεν θα σας πω για την αποστείρωση των βάζων και αλλά τέτοια που συνήθως διαβάζουμε, εγώ ποτέ δεν ακλούθησα αυτές τις χρονοβόρες και επίπονες μεθόδους.
Τα βάζα που φυλάσσω τα γλυκά μου η τις μαρμελάδες μου είναι γυάλινα, καλά πλυμένα και όπως είναι τα γλυκά μου καυτά τα βάζω μέσα, τα κλείνω και τα γυρίζω ανάποδα μέχρι την επόμενη μέρα. Ποτέ μα ποτέ δεν μου έχει χαλάσει γλυκό η μαρμελάδα και σας ομολογώ πως έχω γλυκά, τεσσάρων η και πέντε ετών στα ντουλάπια μου.
Αυτή και άλλες συνταγές της καθημερινότητάς μας θα βρείτε στο βιβλίο μου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ με τίτλο «Τι μαγειρεύουν πάλι αύριο μου λέτε ; θα σας πω εγώ»…
Twitter #timageirevounpaliavrio
