Οι σπάνιες γενετικές παραλλαγές σε συνδυασμό με γενετικούς παράγοντες κινδύνου μπορεί να αντιπροσωπεύουν πολλές ανεξήγητες περιπτώσεις οικογενειακού καρκίνου του μαστού και η γνώση των συγκεκριμένων γονιδίων μπορεί να οδηγήσει σε επιλογή στρατηγικών πρόληψης και θεραπείας, σύμφωνα με ευρήματα που παρουσιάστηκαν σε μια σύνοδο ολομέλειας στην Ετήσια Συνάντηση της Αμερικανικής Εταιρείας Γενετικής του Ανθρώπου (ASHG) στο Ορλάντο, Φλόριντα.
Η ερευνήτρια Na Li, MD, η οποία παρουσίασε την εργασία, ο Ian Campbell, PhD, που ήταν ο επικεφαλής ερευνητής καθώς και οι συνάδελφοί τους στο Κέντρο Καρκίνου Peter MacCallum στη Μελβούρνη της Αυστραλίας επικεντρώθηκαν στη μελέτη τους σε ασθενείς με υψηλό κίνδυνο καρκίνου του μαστού : αυτούς με προσωπικό ή οικογενειακό ιστορικό που αναζητούσαν μια εξήγηση. «Όταν γνωρίζετε ποιο γονίδιο προσδίδει κίνδυνο καρκίνου του μαστού , μπορείτε να δώσετε μια ακριβέστερη εκτίμηση του κινδύνου, να ξέρετε τι να περιμένετε και να προσέχετε και να προσαρμόζετε τις στρατηγικές διαχείρισης του κινδύνου των ασθενών», δήλωσε ο Δρ. Campbell.
Δυστυχώς, περίπου στους μισούς από αυτούς τους ασθενείς υψηλού κινδύνου, δεν βρέθηκε γενετική αιτία, γεγονός που υποδηλώνει μια πιο περίπλοκη εξήγηση. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι γενετιστές του καρκίνου υποψιάζονταν από πολύ καιρό ότι υπήρχε πολυγονιδιακός κίνδυνος (ο κίνδυνος που προκλήθηκε από συνδυασμό πολλών γενετικών παραλλαγών). Τα γονίδια δεν δουλεύουν μόνα τους, αλλά ως μέρος του γενικού γενετικού πλαισίου, εξήγησε η Δρ Li. «Αυτό το υπόβαθρο πολυγονιδιακού κινδύνου είναι σαν ένα τοπίο γεμάτο από λόφους και κοιλάδες.
Αν κληρονομήσετε μια παραλλαγή υψηλού κινδύνου αλλά έχετε γενετικό υπόβαθρο χαμηλού κινδύνου ο συνολικός κίνδυνος για καρκίνο του μαστού μπορεί να καταλήξει να είναι μέτριος». Η έννοια του γενετικού κινδύνου υποβάθρου δεν είναι καινούργια, αλλά εδώ και πολλά χρόνια, οι επιστήμονες δεν είχαν τα εργαλεία για να συλλέξουν και να αναλύσουν τα χιλιάδες γονιδιώματα που απαιτούνται για την ποσοτικοποίησή τους.
Οι πρόσφατες βελτιώσεις στην τεχνολογία ακολουθίας επόμενης γενιάς έχουν αντιμετωπίσει αυτήν την πρόκληση. Ως αποτέλεσμα, η Δρ Li και οι συνεργάτες του ήταν σε θέση να αλληλουχήσουν μέχρι 1.400 υποψήφια γονίδια καρκίνου του μαστού σε 6.000 οικογενείς ασθενών με καρκίνο του μαστού και 6.000 άτομα της ομάδας ελέγχου χωρίς καρκίνο.
Σε αυτό το μεγάλο δείγμα, έγινε αναζήτηση για πιθανά γονίδια που σχετίζονται με τον καρκίνο (όπως είχαν προταθεί από τη βιβλιογραφία, συνεργάτες και προηγούμενες μελέτες) και ταυτοποιήθηκαν τουλάχιστον 46 γονίδια που ήταν τουλάχιστον δύο φορές πιο πιθανό να έχουν μεταλλάξεις μεταξύ των συμμετεχόντων με καρκίνο του μαστού παρά στους υγιείς. Τα επόμενα χρόνια, οι ερευνητές σκοπεύουν να επεκτείνουν τη μελέτη σε διεθνές επίπεδο για να δοκιμάσουν περαιτέρω και να βελτιώσουν τα ευρήματά τους σε όλους τους πληθυσμούς.
