“Έλα, φάε μια ακόμα κουταλίτσα. Μια για τη μαμά! Μια για τον μπαμπά! Φάε, παιδί μου, το φαγητό σου, πώς θα μεγαλώσεις;”. Μήπως τελικά ανησυχούμε υπερβολικά για τη διατροφή των παιδιών μας;
Ναι, η σωστή διατροφή είναι απαραίτητη για την υγεία του. Πόσες μάχες όμως αξίζει να δώσετε για να πείσετε το παιδί σας να τρώει το φαγητό του ενώ αυτό δεν θέλει; Και πόση πρόοδο καταφέρνετε μαλώνοντας, πιέζοντας, επιμένοντας;
Υπάρχουν αρκετοί τύποι παιδιών που οι γονείς τους παραπονιούνται ότι δεν τρώνε αρκετά. Τρεις από τους πιο βασικούς είναι:
α) Ο γαλακτομικός: Τα παιδιά που μεγαλώνουν πίνοντας γάλα. Λίτρα γάλακτος με λίγες ακόμα τροφές που κατά κύριο λόγο περιέχουν γάλα (φέτα, γιαούρτι, σοκολάτα) συμπληρώνουν το καθημερινό τους διαιτολόγιο τρελαίνοντας τη μαμά.
β) Ο μηρυκαστικός: Σαν τις κατσικούλες όλη μέρα έχει κάτι στο στόμα του να μασάει (μπισκότα, φρούτα, ψωμί) και όταν κάθεται στο τραπέζι για το μεσημεριανό φαγητό ή το δείπνο, απλά δεν έχει άλλο χώρο στο στομάχι του.
γ) Ο επιλεκτικός: Τρώει συγκεκριμένες τροφές και μόνον αυτές. Είναι το παιδί που όχι μόνο δεν επιθυμεί την ποικιλία αλλά διεκδικεί να τρέφεται κάθε μέρα με μπιφτέκια και πατάτες.
Τι όμως κάνει τους γονείς να ανησυχούν τόσο πολύ;
Θεωρείτε ότι αν το παιδί σας δεν τρώει αρκετά δεν θα είναι υγιές ή δεν θα αναπτυχθεί σωστά.
Η ανάπτυξη του παιδιού μπορεί να συντελεστεί ακόμα κι αν τρώει λιγότερο από όσο εσείς κρίνετε απαραίτητο. Ακούγεται παράξενο αλλά είναι αλήθεια και μπορείτε να το επιβεβαιώσετε από το περιβάλλον σας, όπου σίγουρα θα βρείτε κάποιους ενήλικες που ως παιδιά τρέφονταν σχεδόν αποκλειστικά με μακαρόνια, πατάτες και σοκολάτα. Κάπου στην πορεία οι διατροφικές συνήθειες αλλάζουν και είναι ευκολότερο για τα παιδιά να επιλέξουν ένα διαιτολόγιο που προσομοιάζει αυτό των ενηλίκων.
Θέλετε το παιδί σας να απολαμβάνει το φαγητό ή να τρώει καταναγκαστικά αυτά που του επιβάλλετε; Ακόμα κι αν φάει μετά από την ατελείωτη γκρίνια σας, πόσο πολύ πιστεύετε ότι ευεργετήθηκε;
Τα μικρά παιδιά είναι εξαιρετικά στο να σταματούν να τρώνε όταν δεν πεινάνε άλλο. Οι δύο τελευταίες μπουκιές που το πιέζετε να φάει δεν προσφέρουν και τόσα, αλλά μαθαίνουν στο παιδί να αγνοεί το αίσθημα του κορεσμού ή της αηδίας, χάνοντας έτσι την ικανότητα αυτορύθμισής του.
Σταματήστε να ελέγχετε κάθε μπουκιά του. Σεβαστείτε τις προτιμήσεις του.
Η υγιεινή διατροφή δεν αποτελείται μόνο από την ποσότητα και το είδος των τροφών τις οποίες καταναλώνει κανείς αλλά και από το πώς συνδέει την απόλαυση με την τροφή και πώς μαθαίνει να εμπιστεύεται το σώμα του σχετικά με το φαγητό.
Ανησυχούμε πάρα πολύ πλέον για το φαγητό ενώ στην πραγματικότητα αυτό που θα έπρεπε να αποτελεί λόγο ανησυχίας είναι η πίεση που ασκούμε στα παιδιά και η ανάγκη μας να ελέγχουμε την ποιότητα και την ποσότητα της τροφής τους.
Αν προσφέρετε στα παιδιά σας ένα υγιεινό και ισορροπημένο διαιτολόγιο, χαλαρώστε. Ακόμα κι αν δεν το τρώνε τώρα, στο μέλλον οι διατροφικές του συνήθειες θα αλλάξουν. Αν αναπτύσσονται, είναι υγιή και χαρούμενα, τότε κάνετε το σωστό!
Άννα Παπαοικονόμου, Ψυχολόγος
