Είναι αποδεδειγμένο ότι εκτός από την ατμοσφαιρική ρύπανση, υπάρχει και μία άλλη μορφή ρύπανσης, η λεγόμενη οπτικοακουστική ρύπανση, η οποία εξαντλεί το νευρικό μας σύστημα και τη συναντάμε κυρίως στις πόλεις και όχι μόνο.
Όπου και να κοιτάξεις, μεγάλες φωτεινές πινακίδες, τεράστιες διαφημιστικές ταμπέλες, φώτα δυνατά που κουράζουν τα μάτια, παντού καταστήματα με επιγραφές που ανταγωνίζονται η μία την άλλη ποια θα σου τραβήξει την προσοχή. Αυτοκίνητα πάνε κι έρχονται, κορναρίσματα στους δρόμους να πάμε ακόμα πιο γρήγορα, ασανσέρ ανεβαίνουν και κατεβαίνουν, σταθερά και κινητά να χτυπούν σε χίλιους ήχους, λαπτοπς και εκτυπωτές σε οργασμό δουλειάς.
Κίνηση παντού, μποτιλιάρισμα, το ράδιο στη διαπασών, οι τηλεοράσεις στο μάξιμουμ – όσο μεγαλύτερες οι οθόνες, τόσο μεγαλύτερη κ η αποχαύνωση -, τα μάτια σου κολλημένα συνέχεια μπροστά σε μια οθόνη, θόρυβος και φασαρία μονίμως στο κεφάλι σου. Και μετά αναρωτιέσαι γιατί είσαι συνέχεια στην ένταση και την υπερένταση.
Γιατί είσαι πολύ καλός στην πρόσθεση, αλλά πολύ κακός στην αφαίρεση. Και αφού έχεις ξεχάσει να αφαιρείς απ’ τη ζωή σου, έχεις μάθει να αφαιρείς τη ζωή σου.
Σου προτείνω λοιπόν, να αφαιρείς θόρυβο κάθε μορφής απ’ τη ζωή σου, για να προσθέτεις ζωή στη ζωή σου. Να αφαιρείς ό,τι δεν σου ταιριάζει σαν ήχος στα αυτιά σου για να προσθέτεις ηρεμία στο σύστημά σου. Να αφαιρείς ό,τι λαμπυρίζει στα μάτια σου και τα κουράζει για να προσθέτεις λάμψη στην εσωτερική σου ματιά.
Να αφαιρείς εικόνες που στη θέα τους μένεις ανέκφραστος και να προσθέτεις εκείνες που αντικρύζοντάς τες, το χαμόγελο αυτόματα ζωγραφίζεται στα χείλη σου. Να αφαιρείς ό,τι δεν αγγίζει την ψυχή σου.
Να αφαιρείς ό,τι δεν είναι για σένα, ό,τι σε αναστατώνει, ό,τι σου κλέβει τη χαρά σου. Για να γεμίζεις και να ειρηνεύεις μακριά από οτιδήποτε σε κάνει να φεύγεις απ’ τον εαυτό σου.
Δεν το αξίζεις; Έστω και για λίγα λεπτά μέσα στη μέρα. Για σκέψου το. Να αφαιρείς για να προσθέτεις.
Επιμέλεια: Λίνα Παυλοπούλου
