Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα παιδιά μας κουράζονται πολύ… πάρα πολύ. Για την ακρίβεια, είναι εξαντλημένα. Είναι αυτονόητο πως και εμείς κουραζόμαστε – έχουμε δεκάδες πράγματα να φροντίσουμε κάθε μέρα- αλλά η κούραση αναλογεί στις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει ως ενήλικες. Συγκρίνοντας, λοιπόν, την καθημερινότητά μας με αυτή των παιδιών μπορεί να διαπιστώσουμε ότι εκείνα κουράζονται περισσότερο από εμάς ενώ βρίσκονται σε μια ηλικία που έχουν ανάγκη την ξεκούραση περισσότερο από εμάς. Τι φταίει λοιπόν;
Δεν είναι κρίμα τα παιδιά μας να κουράζονται περισσότερο από εμάς;
Από το πρωί μέχρι το βράδυ, το πρόγραμμά τους είναι φορτωμένο
Ξεκινάμε από το πρωί. Δεδομένου ότι το σχολείο αρχίζει στις 8-8.15, κανένας μαθητής από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο δεν έχει την πολυτέλεια του ύπνου. Το μεσημέρι, καλώς εχόντων των πραγμάτων, επιστρέφει σπίτι…. για να φύγει λίγο μετά το φαγητό για τις εξωσχολικές του δραστηριότητες ή το φροντιστήριο. Όταν γυρίσει, σειρά έχει το διάβασμα. Όλοι ξέρουμε πως ακόμα και στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, οι εργασίες του σχολείου δεν είναι υπόθεση ενός τετάρτου. Κάποια στιγμή, όταν τελειώσει, θα μπορέσει επιτέλους να κοιμηθεί, μέχρι την επόμενη μέρα που θα ακολουθήσει ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα. Αναλογιστείτε ότι το ίδιο σκηνικό διαρκεί για 12 χρόνια.
Τα αμέτρητα διαγωνίσματα
Από την Τρίτη τάξη του Δημοτικού και μετά, αρχίζουν τα δύσκολα. Τα διαγωνίσματα κάνουν όλο και πιο συχνά την εμφάνισή τους με αποτέλεσμα τα παιδιά να αρχίζουν σιγά- σιγά να δίνουν τον αγώνα τους με τις επιδόσεις και λίγο αργότερα με τους βαθμούς. Ο όγκος της ύλης δεν είναι σε καμία περίπτωση μικρός για ένα παιδί που ήδη τρέχει και δεν φτάνει, πόσο μάλλον όταν έχει να διαχειριστεί και το διάβασμα για τα διαγωνίσματα που κάνουν την εμφάνισή τους σε εβδομαδιαία βάση.
Τα σαββατοκύριακα δεν είναι ανέμελα
Θυμηθείτε λίγο το πρόγραμμα του παιδιού σας το σαββατοκύριακο. Το Σάββατο θα έχει είτε Αγγλικά είτε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα που δεν προλαβαίνει τις καθημερινές, είτε και τα δύο. Αν η εβδομάδα που έρχεται είναι απαιτητική ως προς το διάβασμα, το απόγευμα του Σαββάτου είναι πολύ πιθανό να το περάσει διαβάζοντας. Την Κυριακή μπορεί όντως να κοιμηθεί λίγο παραπάνω όμως είναι η τελευταία μέρα πριν τη Δευτέρα, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι το διάβασμα δεν λείπει ούτε τότε.
Μήπως πιέζουμε άθελά μας κι εμείς τα παιδιά;
Θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας και τους προσφέρουμε τα πάντα για να είμαστε σίγουροι ότι θα οπλιστούν με τα καλύτερα εφόδια για το μέλλον τους ως ενήλικες. Ωστόσο, μήπως τελικά έχουμε κι εμείς ένα μερίδιο ευθύνης για την κούρασή τους; Μήπως δεν θα έπρεπε να πιέζουμε τα παιδιά να είναι άριστοι μαθητές στο σχολείο, ταυτόχρονα να μαθαίνουν 2 ξένες γλώσσες, να κάνουν στίβο και να πηγαίνουν στο ωδείο για να πάρουν δίπλωμα στο πιάνο; Ως γονείς, δεν θα έπρεπε εμείς να τα προστατεύσουμε από τα στερεότυπα της κοινωνίας που θέλουν τα επιτυχημένα παιδιά να είναι μαθητές του 20; Αν δεν το κάνουμε εμείς, ποιος θα το κάνει;
