Με τον ερχομό της άνοιξης και την πορεία προς το καλοκαίρι, ξεκινάει μία σχολική περίοδος που χαρακτηρίζεται από μπόλικα τεστ, διαγωνίσματα και φυσικά, την “ναυαρχίδα” όλων, τις πανελλαδικές εξετάσεις. Αυτό σημαίνει ότι από πολύ μικρή ηλικία, τα παιδιά ξεκινούν μια διαδικασία βαθιάς μελέτης, ώστε να καταφέρουν να εντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις των σχολικών τεστ. Και παρ’ ό,τι τα μικρά σου μπορεί να επιστρέψουν από το σχολείο με ένα ολοστρόγγυλο 10 ή 20 ή Α (ανάλογα με την βαθμίδα εκπαίδευσης) στο διαγώνισμα που έγραψαν το πρωί και εσύ να νιώσεις την ανάγκη να τα επευφημήσεις για τις επιδόσεις τους, ωστόσο χρειάζεται να το σκεφτείς λιγάκι παραπάνω! Διότι, όπως αποδεικνύουν έρευνες, τα παιδιά που επαινούνται για την καλή αξιολόγηση, τείνουν να συνδέουν την επιτυχία μονάχα με το αποτέλεσμα και όχι με την προσπάθειά τους. Επομένως, μιλάμε για ένα πολύ λανθασμένο μήνυμα!
Όπως αναφέρει και η έρευνα του πανεπιστήμιου της Columbia που δημοσιεύτηκε στην περιοδική έκδοση Journal of Personality and Social Psychology, τα παιδιά που επαινούνται για την ευφυΐα τους και όχι για τον κόπο τους, εστιάζουν στην έκβαση μιας αξιολόγησης. Αυτό με την σειρά του τα οδηγεί να αποδίδουν την ενδεχόμενη αποτυχία τους στις δικές τους ικανότητες, με συνέπεια να “καταδικάζουν” τον εαυτό και την επιτυχία τους και να σταματούν να προσπαθούν μιας και δεν αισθάνονται “αρκετά ικανοί και έξυπνοι μαθητές”. Αντιθέτως, τα παιδιά που επαινούνται για την προσπάθειά τους, είναι σε θέση να συνδέουν την αποτυχία με το γεγονός ότι δεν αφιέρωσαν χρόνο και δυνάμεις σε αυτό και άρα μπορούν να τα πάνε καλύτερα στο μέλλον -πράγμα που συμβαίνει, μιας και δουλεύουν πιο σκληρά για να τα καταφέρουν!
Επομένως, αυτή η μικρή αλλαγή στον τρόπο που εκφράζουμε την υπερηφάνειά μας στα παιδιά, μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά!
