Η μεγάλη σου, ονειροπόλα καρδιά δεν μπορεί να συμβιβαστεί. Πάλλεται πεισματικά και χωρίς καμία διακοπή. Εσύ προς τα πού στρέφεσαι όταν φαίνεται ότι όλοι οι δρόμοι είναι λάθος; Πού στρέφεσαι όταν κάθε μονοπάτι είναι θολό και εσύ βιάζεσαι να κατανοήσεις το τώρα;
Όμως, βαθιά μέσα σου ξέρεις πως τα πράγματα δεν λειτουργούν με αυτό τον τρόπο. Ποτέ δεν λύνουμε τη σύγχυση, το μπέρδεμα, το δίλημμα έτσι απλά και γρήγορα. Απλά δεν συμβαίνει με αυτό τον τρόπο.
Ο ένας δρόμος σε «άρπαξε» χωρίς να το πολυσκεφτείς. Αλλά ύστερα σου είπαν όχι, έτσι εσύ πήρες έναν άλλο δρόμο, αλλά κι εκεί έλαβες απόρριψη, αφήνοντάς σε με δάκρυα στα μάτια, δάκρυα που ξύπνησαν τους φόβους σου.
Και ο χρόνος φεύγει τόσο γρήγορα. Είχες ξανακούσει την έκφραση παλαιότερα, αλλά τώρα καταλαβαίνεις τη σημασία της. Νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο ίδιο μέρος – ότι δεν έχει γίνει καμία μεγάλη αλλαγή. Αλλά έχει τυφλωθεί από τον πόνο• αυτός έχει χτίσει ουρανοξύστες γύρω σου. Κι όμως εσύ αγγίζεις σημεία του ουρανού που κανένα αεροπλάνο δεν έχει φτάσει ποτέ.
Έχεις καταφέρει να γίνεις ένας άνθρωπος που δεν θα φανταζόσουν ότι θα γινόσουν στο παρελθόν. Και αυτό τον άνθρωπο τον συνάντησες στα μέρη που παλαιότερα δεν σήμαιναν τίποτα για εσένα. Και το κατάφερες επειδή σου πήραν όλα όσα θεωρούσες πολύτιμα, που σε απέρριψαν και σε απογοήτευσαν.
Και μέσα σε όλα αυτά, ένα έχω να σου πω: δεν έχεις χάσει τον εαυτό σου. Να είσαι περήφανος και περήφανη για όσα έχεις να δώσεις. Και τώρα μπορείς με βεβαιότητα να πεις ότι πάλεψες για τον εαυτό σου με έναν τρόπο που κανένας άλλος δεν θα μπορούσε.
Κατάφερες να σώσεις την καρδιά σου από το να διαλυθεί τελείως. Η φωτιά έκαψε πολλά από τα όνειρά σου, αλλά κατάφερες να τη σταματήσεις πριν κάψει εσένα τον ίδιο. Και σώθηκες από τα ίδια σου τα νερά που απελευθέρωσες. Έχεις σωθεί. Μην κοιτάς λοιπόν τους άλλους δρόμους. Τώρα η καρδιά σου σου δείχνει τον δικό της δρόμο. Άκουσέ τη.
Jacqueline Whitney
