Μπορεί να έχεις εκατοντάδες γνωστούς και δεκάδες φίλους αλλά μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού πραγματικούς φίλους. Ακόμα και στην τελική… πεντάδα, συνήθως μια φίλη μας ξεχωρίζει γιατί πολύ απλά πρόκειται για την κολλητή μας, την παιδική μας φίλη με την οποία μεγαλώσαμε μαζί. Η οικειότητα της σχέσης μας και τα πολλά χρόνια της φιλίας μας μπορεί να μας κάνουν να τη θεωρούμε δεδομένη, όμως αξίζει να θυμηθούμε γιατί έχει τόσο ξεχωριστή θέση στη ζωή μας.
Γιατί η παιδική σου φίλη είναι τόσο πολύτιμη
Γιατί κανείς δεν σε ξέρει όπως εκείνη
Την κολλητή και παιδική μου φίλη την ξέρω από την Πρώτη Δημοτικού και πλέον μετράμε 24 χρόνια φιλίας. Ενώ έκανα αυτή την απλή αφαίρεση, κατάλαβα ότι έχουμε ζήσει πρακτικά μια ζωή μαζί. Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι κανείς δεν με ξέρει όπως εκείνη, ούτε καν η μητέρα μου ή ο σύντροφός μου. Δεν υποτιμάω τη σχέση μου μαζί τους, απλώς τις «τρέλες» που κάνεις στην παιδική και εφηβική σου ηλικία, δεν τις έχεις κάνει με κανέναν άλλον παρά μόνο με την κολλητή σου- και αν είσαι το ίδιο τυχερή με μένα, συνεχίζετε να κάνετε τρέλες ακόμα και σήμερα!
Γιατί αναπολείτε μαζί το παρελθόν
Κάθε φορά που θα βρεθούμε, θα πούμε τα νέα μας, θα μιλήσουμε για οτιδήποτε μας απασχολεί αλλά πάντα στην κουβέντα μας θα προκύψει κάτι που θα μας θυμίσει τα παλιά: τις αταξίες που κάναμε μαζί, τις αναμνήσεις μας από το σχολείο, τις ιδιοτροπίες της παρέας μας αλλά και τις δικές μας. Η πολύχρονη φιλία μας μας έκανε μάλιστα να έχουμε τις δικές μας αναμνήσεις από πολύ νωρίς και να τις εμπλουτίζουμε συνεχώς όσο περνούν τα χρόνια. Αυτό που τις κάνει ακόμα πιο πολύτιμες είναι πως είναι ολόδικές μας!
Γιατί όταν όλοι οι άλλοι φεύγουν, εκείνη μένει!
Εκεί κάπου στην εφηβεία, οι πρώτες παιδικές φιλίες αρχίζουν να δοκιμάζονται και, όπως είναι φυσικό, κάποιες καταφέρνουν να επιβιώσουν ενώ κάποιες όχι και σταδιακά αρχίζουν να γίνονται μία όμορφη αλλά θολή ανάμνηση. Στη δική μας περίπτωση όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Κάναμε καινούριες παρέες, αποκτήσαμε κι άλλες κολλητές, όμως δεν βγάλαμε η μία την άλλη από τη ζωή της. «Μπερδέψαμε» τις φιλίες μας και κάναμε κοινές παρέες- κάποιες απ’ αυτές «έδεσαν» και κάποιες όχι. Στο τέλος, όμως πάντα παραμέναμε μαζί.
Γιατί ζήσαμε μαζί όλες εκείνες τις πρώτες μας εμπειρίες
Τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, τις πρώτες διακοπές χωρίς γονείς, τα πρώτα ξενύχτια και η λίστα μπορεί να συνεχίζεται επ’ άπειρον. Μεγαλώσαμε μαζί κι αυτό σημαίνει πως καθετί που ζούσαμε, το ζούσαμε μαζί. Κοιτώντας πίσω καταλαβαίνω πλέον πόσο σημαντικό και ταυτόχρονα πόσο όμορφο είναι να μην είσαι μόνος στο πέρασμα από την παιδικότητα στην εφηβεία αλλά να έχεις κάποιον συνοδοιπόρο που σε καταλαβαίνει απόλυτα.
Γιατί είναι η μόνη που μπορεί να σου βάλει μυαλό
Η παιδική σου φίλη είναι εκείνη που έχει το θάρρος να σου πει «μην τολμήσεις να το κάνεις αυτό, πάλι ρεζίλι θες να γίνεις;» και ταυτόχρονα να σε παίρνει αγκαλιά και να σε παρηγορεί. Εν ολίγοις, είναι η μόνη που σε ξέρει, που μπορεί να προβλέψει τις κινήσεις και τις αντιδράσεις σου όταν κάτι σε απασχολεί και φυσικά να σε αποτρέψει από το να κάνεις κάτι που στη συνέχεια θα μετανιώσεις. Ακόμα κι αν προσπαθήσεις να αντικρούσεις όσα υποστηρίζει, μάλιστα, εκείνη έχει ήδη έτοιμη μια λίστα με όλα τα τεκμηριωμένα επιχειρήματά της και τόσο απλά… καταφέρνει να σου βάλει μυαλό.
