Το να είσαι καλός φίλος δεν είναι απαραίτητα μια διαισθητική δεξιότητα. Τα παιδιά κοινωνικοποιούνται από νωρίς και μαθαίνουν σταδιακά να χτίζουν σχέσεις σταθερές που αντέχουν στο χρόνο και τους παρέχουν σταθερότητα και ασφάλεια. Ωστόσο, μέχρι να φτάσουν στο σημείο να συνάπτουν σχέσεις υγιείς και ισορροπημένες, απαιτείται προσπάθεια και φυσικά η δική μας συμβολή.
Είναι σημαντικό να διδάξουμε στο παιδί πώς να είναι καλός φίλος, να μοιράζεται, να θέτει όρια ή να έχει αυτοπειθαρχία και δοτικότητα. Το δικό μας παράδειγμα θα τα βοηθήσει να έχουν φίλους που θα τα σέβονται και δεν θα τα επηρεάζουν αρνητικά, ιδιαίτερα στα δύσκολα χρόνια της εφηβείας.
Πώς θα βοηθήσετε το παιδί να γίνει καλός φίλος
Εμφυσήστε στο παιδί αυτοπεποίθηση
Το πρώτο βήμα για να γίνει το παιδί ένας καλός φίλος, είναι να φέρεται καλά στον ίδιο του τον εαυτό. Όταν θα μπορεί να σέβεται και να υπολογίζει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του, είναι ευκολότερο να πράττει το ίδιο και με τους φίλους του. Η αυτοπεποίθηση είναι συνώνυμη της πίστης στον εαυτό μας και μας βοηθά να αναγνωρίζουμε την αξία μας, να αποδεχόμαστε τα ελαττώματά μας και να προσπαθούμε να τα βελτιώσουμε. Με ένα τέτοιο εφόδιο, λοιπόν, το παιδί όχι μόνο δεν θα παρασύρεται από βλαβερές δήθεν φιλίες, αλλά θα προσπαθεί πάντα να εκμαιεύει από τους ανθρώπους που αγαπά την καλύτερο εαυτό τους.
Διδάξτε στο παιδί την αποδοχή του διαφορετικού
Ένα από τα μαθήματα που έμαθα μεγαλώνοντας, είναι πως κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με κάποιον άλλον. Για να μπορέσεις να γίνεις ένας καλός φίλος, πρέπει να αποδεχτείς αλλά και να συμφιλιωθείς με την ιδέα πως οι υπόλοιποι άνθρωποι σκέφτονται και νιώθουν διαφορετικά από εσένα. Η κατανόησή, η αγκαλιά και η αγάπη σου για την διαφορετικότητα των φίλων σου, θα σου ανοίξει διάπλατα το δρόμο για αληθινές και ουσιαστικές σχέσεις. Οι καλύτεροί μας φίλοι είναι εκείνοι που, ό,τι κι αν γίνει, μπορούμε να τους εμπιστευτούμε γιατί μας αγαπούν γι’ αυτό που είμαστε – με όλα μας τα ελαττώματα, και όλες μας τις διαφορές.
Πώς θα το καταφέρετε: μιλήστε στο παιδί για την ατομικότητα και μάλιστα με χιούμορ!
Μιλήστε του για τον χρυσό κανόνα της ευγένειας
Η ευγένεια είναι το μαγικό κλειδί που ανοίγει σχεδόν όλες τις πόρτες. Ο ευγενικός άνθρωπος συμπεριφέρεται με τρυφερότητα και διακριτικότητα, χωρίς να προσβάλλει ή να θίγει τα συναισθήματα των άλλων. Δείχνει σεβασμό και καλοσύνη και σπάνια πληγώνει – τουλάχιστον ηθελημένα- τους ανθρώπους που το περιβάλλουν. Όταν, λοιπόν, διδάσκουμε στα παιδιά τον χρυσό κανόνα της ευγένειας μεγαλώνουμε ανθρώπους που θα συντελέσουν στην δημιουργία μιας κοινωνίας σεβασμού και καλοσύνης.
Πώς θα το καταφέρετε: εντάξτε την ευγένεια στην καθημερινότητα του παιδιού χρησιμοποιώντας λέξεις όπως το «ευχαριστώ» και το «παρακαλώ», μιλάτε πάντα με χαμόγελο και ευγένεια σε όλες τις κοινωνικές σας επαφές, δείξτε ενσυναίσθηση και κατανόηση στους ανθρώπους που συναναστρέφεστε και δείξτε του εμπράκτως πώς φέρεται ένας ευγενής άνθρωπος. Η δημιουργία ενός κόσμου αγάπης, εξάλλου, δεν μπορεί να υπάρξει δίχως ευγένεια.
Μάθετε στο παιδί να μοιράζεται και να προσφέρει
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να μην μοιράζεται ό,τι έχει με τους φίλους του ή να μην τους προσφέρει κάθε φορά που έχουν ανάγκη τον καλύτερο εαυτό του! Το ίδιο θα ήθελα να κάνει και το δικό μου παιδί με τους δικούς του φίλους. Όταν το παιδί μαθαίνει να δίνει, περιορίζει τον εγωκεντρισμό και τον εγωισμό του και διδάσκεται την δικαιοσύνη και την προσφορά.
Πώς θα το καταφέρετε: ενθαρρύνετε το παιδί να κάνει παρέα με άλλα παιδιά. Σταδιακά, και με τις δικές σας συμβουλές, συνειδητοποιεί πως η αρμονική συνύπαρξη προϋποθέτει υποχωρήσεις δίκαιες μοιρασιές. Μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι όλοι κερδισμένοι και μπορούν να συνάψουν σχέσεις πραγματικές και βαθιά συναισθηματικές.
