Φοριέται πολύ τον τελευταίο καιρό η λέξη προδοσία.
Το θέμα είναι ποιος πρόδωσε ποιον!
Εκείνος/η εσένα ή εσύ τον εαυτό σου;
Κανείς δεν προδίδει κανέναν αν δεν του το επιτρέψεις.
Ίσως σου πάρει χρόνια να το καταλάβεις και ίσως ποτέ δεν αντιληφθείς ότι σε μία ιστορία με δύο πρωταγωνιστές πάντα φταίνε και οι δύο.
Ποτέ μόνο ο ένας.
Τώρα αν δεν θες να δεις ότι και εσύ έχεις μέρος της ευθύνης, αυτό είναι δικό σου πρόβλημα που πρέπει να λύσεις.
Γνώρισες, έζησες, χάρηκες, ευφράνθηκε η ψυχή και το σώμα σου και κάποια στιγμή τέλος.
Αν δεν ήταν καλό το τέλος, τι να κάνουμε τα έχει αυτά η ζωή.
Αλλά να ξέρεις ότι οι σωστοί άνθρωποι απ’ το τέλος φαίνονται κι όχι απ’ την αρχή, όταν όλα είναι γούτσου γούτσου κι αστεράκια και πεταλουδίτσες.
Κι αν αντιλήφθηκες ότι κάτι δεν πάει καλά και κάθησες, ίσως γιατί μπορεί να αλλάξει, ε τότε εσύ φταις εξολοκλήρου.
Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι έτσι γιατί γουστάρει ο καθένας.
Αλλάζουν μόνον κι εφόσον το θέλουν οι ίδιοι.
Άρα κάθησες και υπομένεις και κλαίγεσαι ότι σε πρόδωσε.
Όχι εσύ προδίδεις τον εαυτό σου και συνεχίζεις να τον προδίδεις ελπίζοντας.
Θυμήσου και αυτό: ”η προδοσία τις περισσότερες φορές έρχεται από μέσα”.
Μην προδίδεις τον εαυτό σου ελπίζοντας σε κάτι ανέφικτο, σε κάτι που δεν σου ταιριάζει, σε κάτι που δεν σου αξίζει.
Γιατί να θυμάσαι ότι ”όταν αντιληφθείς ότι εσύ προδίδεις τον εαυτό σου, τότε θα κλάψεις με μαύρο δάκρυ”.
ΥΓ. Κανείς δεν μπορεί να μας κάνει καλό ή κακό αν δεν του το επιτρέψουμε.
Άρα να θυμάστε ότι η προδοσία έρχεται πάντα από εντός!
