Έχω σχέση επτά χρόνια με το αγόρι μου και τα τελευταία δύο συγκατοικούμε. Γενικά, τα πάμε υπέροχα και το εννοώ. Είμαστε πολύ ερωτευμένοι και ακόμα δεν έχει φανεί να μας αγγίζει η φθορά της καθημερινότητας.
Ωστόσο,το αγόρι μου δουλεύει πολλές ώρες και κατανοώ πως κουράζεται. Όταν έρχεται σπίτι, τρώμε και το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να πιάνει το κινητό, να παίζει το αγαπημένο του παιχνίδι και να μην ξεκολλάει.
Αν δεν του κάνω παρατήρηση, δεν σταματά και με θεωρεί γκρινιάρα. Δεν παίζει πάρα πολλές ώρες, αλλά ούτως ή άλλως γυρίζει αργά στο σπίτι. Μέχρι να παίξει, ήρθε η ώρα να κοιμηθεί.
Νιώθω πολύ στενοχωρημένη με αυτό, γιατί μου λείπει και θέλω έστω και να συζητώ μαζί του. Κάποιες φορές, γκρινιάζω,άλλες φορές με πιάνει ο εγωισμός και αδιαφορώ σκόπιμα και άλλες λυπάμαι, γιατί γενικά δε μου χαλά χατίρι και δουλεύει πολύ σκληρά.
Δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ, γιατί φοβάμαι μήπως είμαι εγωκεντρική και άδικα νιώθω έτσι. Με ενοχλεί που διαχειρίζομαι τον χρόνο μου έτσι ώστε να είμαι πάντα σπίτι τα απογεύματα για να βλεπόμαστε και εκείνος είναι πιο φλου.
Νιώθω σαν εγώ να ενδιαφέρομαι περισσότερο. Ειλικρινά είμαι πολύ προβληματισμένη και όσες φορές έχω μιλήσει, καταλήγω η παραπονιάρα και γκρινιάρα. Θέλω να σταματήσει αυτό, αλλά δε θέλω να είμαι πιεστική.
Στο ερώτημά σας απάντησε η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια Ειρήνη Παταργιά
Καταλαβαίνω πως νιώθεις και σίγουρα όλο αυτό δεν είναι ευχάριστο. Ο καθένας μας λειτουργεί διαφορετικά μέσα σε μία σχέση. Άλλοι θέλουν να περνάνε περισσότερο χρόνο με τον σύντροφό τους και άλλοι λιγότερο.
Αυτό δεν έχει πάντα να κάνει με το πόσο ερωτευμένος είναι κάποιος ή πόσο αγαπάει τον άλλο, αλλά με την ανάγκη του καθενός να «κρατάει» και μερικά κομμάτια για τον ίδιο, τους φίλους του, τα χόμπι του, τον προσωπικό χρόνο που χρειάζεται με τον εαυτό του.
Και εδώ έχω την εντύπωση ότι διαφέρετε λίγο με τον φίλο σου. Αυτός έχει ανάγκη για περισσότερο χρόνο με τον εαυτό του ενώ εσύ νιώθω ότι έχεις περισσότερο ανάγκη να περνάτε χρόνο μαζί.
Από τη στιγμή που μου λες ότι η σχέση σας έχει γερές βάσεις, καλό θα ήταν να του εξηγήσεις πώς νιώθεις χωρίς όμως να του ζητήσεις κάτι. Απλά να του πεις πώς νιώθεις εσύ για αυτό.
Εφόσον σε αγαπάει, θα θελήσει και ίδιος να βρεθεί μία μέση λύση ώστε και οι δύο να είσαστε ευχαριστημένοι. Αυτό που μου περιγράφεις είναι σαν να είσαστε σε δύο άκρα. Αν «βάλει ο καθένας λίγο νερό στο κρασί του», θα βρεθείτε κάπου στη μέση.
Και αυτός θα ασχοληθεί λίγο παραπάνω μαζί σου αλλά και εσύ θα αρχίσεις να κάνεις πράγματα που σε γεμίζουν ανεξάρτητα από αυτόν. Αυτό θα σε κάνει να νιώθεις λιγότερο επιτακτική την ανάγκη σου να είσαστε τόσο πολύ μαζί.
Από την Ειρήνη Παταργιά, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
