Μετά από πολλά χρόνια πήρα το θάρρος να εξομολογηθώ, ανώνυμα, τη δική μου ιστορία του παρά λίγο βιασμού… Είμαι 35 ετών και ζω στην Κέρκυρα. Είναι μια σχετικά κλειστή κοινωνία που μεταξύ μας λίγο ως πολύ όλοι γνωριζόμαστε.
Η ιστορία του βιασμού μου είναι πολύ πικρή και ακόμη είναι στιγμές που μου φέρνει δάκρυα στα μάτια. Είναι ένας εφιάλτης που κατά καιρούς έρχεται και στοιχειώνει την καθημερινότητά μου. Όταν σκέφτομαι πως ο άντρας της καλύτερης μου φίλης ασέλγησε πάνω μου και προσπάθησε να με βιάσει μου έρχεται τρέλα.
Η ασέλγεια θα έπρεπε να τιμωρείται με την εσχάτη των ποινών. Πόσο δε ο βιασμός. Θα έπρεπε να σαπίζει κάθε βιαστής αφού περάσει το ίδιο στη φυλακή μέχρι να πεθάνει…
Είναι κάτι που δεν είχα τα κότσια να το πω πουθενά, πόσο δε στην ίδια. Μετά το βιασμό, ένιωσα ταπεινωμένη, βρώμικη και συγχρόνως πολύ προβληματισμένη. Τόσα χρόνια οι σχέσεις μου με τους άντρες ήταν απολύτως υγιής. Δεν με είχε ποτέ πειράξει άντρας και κανείς δεν είχε ξεπεράσει τα όρια της ευπρέπειας.
Πού και γιατί και πώς να προσπαθήσει κάποιος να με βιάσει; Κανένας ποτέ δεν είχε ασελγήσει, πόσο δε να υποστώ βιασμό.
Μέχρι τότε άλλωστε πίστευα λανθασμένα πως η βιασμένη γυναίκα είναι αυτή που τα θέλει… Ίσως να ήταν και ένας καλός λόγος για να αναθεωρήσω τις σκέψεις μου και να σκεφτώ πως ο βιασμός δεν έχει να κάνει με τη στάση της γυναίκας αλλά με το άρρωστο και πεινασμένο μυαλό και σώμα του άντρα.
Αν και είμαι μια ενδιαφέρουσα γυναίκα και εντυπωσιακή όταν εγώ το θέλω δε δίνω λαβές και δικαιώματα. Θεωρώ επίσης ότι η εμφάνισή μου είναι sexy, χωρίς να είναι προκλητική. Έτσι ποτέ δεν έδωσα το «πράσινο φως» σε κανέναν άντρα να με θεωρήσει εύκολη και διαθέσιμη προς σεξουαλική χρήση.
Η όλη ιστορία ξεκίνησε όταν άλλαξα σπίτι και μετακόμιζα. Τότε η παιδική μου φίλη προθυμοποιήθηκε να μου στείλει τον άντρα της να με βοηθήσει στο πακετάρισμα βαρέων αντικειμένων στην αποθήκη.
Εκεί μεταξύ αμπαλαρισμάτων και του συνεχούς σκύψε -σήκω με χούφτωσε και με κόλλησε στον τοίχο προσπαθώντας να με φιλήσει και να με θωπεύσει.
Το σοκ ήταν παραπάνω από τεράστιο. Έτρεξα με όλες μου τις δυνάμεις στο σπίτι και κλειδώθηκα. Αυτός προφανώς χωρίς να καταλαβαίνει, αφού ήταν σε παροξυσμό, χτυπούσε με δύναμη την πόρτα ζητώντας να του ανοίξω. Με τα πολλά έφυγε. Μέρες μετά και αφού πήγα στο νέο μου σπίτι η φιλενάδα μου πρότεινε να με επισκεφτούν για να το γιορτάσουμε.
Δυστυχώς, δεν μπόρεσα ποτέ να της πω τι συνέβη και να της εξηγήσω γιατί της έκλεισα το τηλέφωνο. Προσπάθησε να με πάρει πολλές φορές και να μιλήσουμε. Δε σήκωσα ποτέ το ακουστικό. Ευτυχώς με την αναγνώριση κλήσεων ήταν εύκολο.
Εξηγήσεις δε δόθηκαν από μέρους μου ποτέ. Επίσης, αν και έχουν περάσει 5 χρόνια δεν μπόρεσα να προχωρήσω σε ερωτική σχέση με κανέναν άντρα. Αν και κατά διαστήματα με φλερτάρουν, ούσα μόνη, εγώ με τον τρόπο μου απωθώ όλους τους υποψήφιους μνηστήρες.
Φοβάμαι και τη σκιά μου. Όσο για να πάω σε ψυχολόγο ούτε που το σκέφτομαι. Κλειστή κοινωνία βλέπετε και δε θέλω το στίγμα της εύκολης, ούτε και της βιασμένης. Ο βιασμός δεν είναι μόνο στη διείσδυση αλλά και σε ένα φιλί ή μια απρεπή κίνηση….
