Η αγάπη μας βρίσκει στις στιγμές που είμαστε χαλαροί, οταν δεν προβληματιζόμαστε για το τι ο άλλος νιώθει για μας και το τι σκέφτεται για την εμφάνισή μας. Προσωπικά, δεν διστάζω να δείξω το ενδιαφέρον μου σε κάποιον που από την πλευρά του δεν μου έχει δείξει την απαιτούμενη προσοχή, το μήνυμα της οικειότητας.
Αφήστε να αντιληφθούν οι άλλοι ότι τους θεωρείτε ξεχωριστούς. Δώστε τους να αισθανθούν ότι πραγματικά τους αρέσετε γι’ αυτό που είναι, έστω και αν τους γνωρίζετε για λίγα λεπτά. Φανταστείτε να μην το κάνετε, να κρύψετε τα συναισθήματά σας, μετά θα σας τρώνε οι τύψεις και θα μετανιώνετε μπροστά στην πιθανότητα να χάσατε μία πολύ ποιοτική φιλική ή ερωτική σχέση.
Η ειλικρινής έκφραση των συναισθημάτων είναι πάντα η σωστή επιλογή. Δεν κάνετε απλά ένα βήμα προς κάποιον αλλά ένα άλμα ζωής. Περπατάτε στο μεταίχμιο των έντονων στιγμών που μπορεί να σας οδηγήσουν στη νιρβάνα ή σε μία νέα απογοήτευση. Εκφράζεστε και παίρνετε το ρίσκο.
Δεν χρειάζεται να προσποιείστε ότι το άλλο πρόσωπο σας αρέσει λιγότερο από όσο στην πραγματικότητα νιώθετε. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα νιώσετε μεγάλη ικανοποίηση όταν τα χαμόγελα σας θα βρουν ανταπόκριση και θα απαντηθούν με ένα χαμόγελο από την πλευρά τους. Θα νιώσετε πως υπάρχει εκεί έξω κάποιος που αξίζει την αγάπη σας και μπορεί να σας καταλάβει, κάποιος πού θα καταδεχθεί την προσέγγισή σας και σε αντάλλαγμα θα απαντήσει επίσης με ευγένεια στο κάλεσμά σας.
Η ειλικρίνεια θα αντικαταστήσει την προσποίηση και τότε η αγάπη θα βρει τη θέση στη ζωή σας και θα υπάρχει ανταπόκριση. Κι αυτό επειδή τέτοια ιδιαίτερα συναισθήματα δεν πάνε χαμένα όταν γεννιούνται αυθόρμητα και στις δύο καρδιές ταυτόχρονα.
Εκτός από ανώφελο, είναι και πολύ σκληρό να προσποιείσαι και να κρύβεις τα συναισθήματά σου απέναντι σε κάποιον. Είναι σαν να μην δεχόμαστε αυτό που θέλει ο εαυτός μας. Οι ανθρώπινες σχέσεις πάνε χαμένες και η αγάπη φεύγει από τα χέρια μας και ξεγλιστρά.
Πολλοί πιστεύουν ότι ο ερχομός ενός ατόμου στη ζωή μας που θα μας αγαπήσει είναι κάτι που επαφίεται στη μοίρα και ότι είναι γραφτό στον καθένα να ταιριάξει με ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά η πραγματικότητα είναι πως οι άνθρωποι έρχονται κοντά όταν δεν παίζουν παιχνίδια και δεν προσποιούνται.
Η αγάπη συνέβη όταν ο φόβος της απόρριψης έφυγε από την ατμόσφαιρα, όταν αρχίσαμε να εμπιστευόμαστε τα συναισθήματά μας, και απλά τα αφήσαμε να εκφραστούν. Η αγάπη γεννήθηκε μέσα μας όταν είπαμε: «Σ ‘αγαπώ», μόνο και μόνο επειδή το αισθανθήκαμε. Επειδή αισθανθήκαμε ότι θα ήταν σωστό να κάνουμε το βήμα της προσέγγισης και όχι να γυρίσουμε την πλάτη στο άγνωστο πρόσωπο που καιγόμασταν να γνωρίσουμε.
Αφήσαμε το ποτάμι να μας παρασύρει, μεγαλώσαμε την αγάπη μας απαλλαγμένη από το στενό κλουβί που όλοι οι άλλοι προσπαθούν τόσο επίμονα να της φορέσουν για να την έχουν δέσμια και υπό έλεγχο. Το κάναμε γιατί ξέραμε πόσο το είχαμε ανάγκη. Το κάναμε επειδή αγαπούσαμε τον τρόπο που νιώθαμε τη ζωή μας μαζί. Το άλλο πρόσωπο ταυτίστηκε μαζί μου. Και οι δύο βρεθήκαμε στην ίδια πλευρά της ζωής.
