Τα υψηλά επίπεδα καθιστικής συμπεριφοράς ενδέχεται να αυξήσουν τον κίνδυνο θανάτου για τους ευπαθείς ενήλικες ηλικίας 50 ετών και άνω, οι οποίοι έχουν χαμηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Οι κατευθυντήριες οδηγίες για τη φυσική δραστηριότητα δηλώνουν ότι οι ενήλικες ηλικίας 18 έως 64 ετών και όσοι είναι ηλικίας 65 ετών και άνω θα πρέπει να επιδιώκουν τουλάχιστον 150 λεπτά μέτριας έντασης ή 75 λεπτών αερόβιας φυσικής δραστηριότητας έντασης εβδομαδιαίως.
Για τους ενήλικες που δεν μπορούν να τηρήσουν αυτές τις κατευθυντήριες οδηγίες, συνιστάται ότι «πρέπει να είναι τόσο σωματικά δραστήριοι όσο οι ικανότητές τους και οι συνθήκες το επιτρέπουν».
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία από την ανασκόπηση που έγινε για την Εθνική Συνέντευξη για την Υγεία το 2016, μόνο το 44,9% των ηλικιωμένων ηλικίας 65 έως 74 ετών πληροί τις κατευθυντήριες οδηγίες για την σωματική άσκηση τον προηγούμενο χρόνο.
Επιπλέον, προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι οι ηλικιωμένοι έχουν περισσότερο από 9 ώρες την ημέρα καθιστική ζωή.
Οι συνέπειες της καθιστικής συμπεριφοράς έχουν τεκμηριωθεί. Μια μελέτη που αναφέρθηκε από το Medical News Today τον προηγούμενο χρόνο, για παράδειγμα, πρότεινε ότι η καθιστική ζωή για πάνω από 3 ώρες την ημέρα είναι υπεύθυνη για περισσότερους από 430.000 θανάτους σε 54 χώρες κάθε χρόνο.
Για την τελευταία αυτή μελέτη, η Δρ. Olga Theou, του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Dalhousie στον Καναδά και οι συνάδελφοί της ξεκίνησαν να εξετάζουν εάν η ευθραυστότητα παίζει κάποιο ρόλο στον αυξημένο κίνδυνο θανάτου που σχετίζεται με την καθιστική συμπεριφορά.
Τα αποτελέσματα αναφέρθηκαν πρόσφατα στο περιοδικό Canadian Medical Association Journal.
ΥΨΗΛΟΤΕΡΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΓΙΑ ΕΥΠΑΘΕΙΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ
Η μελέτη περιελάμβανε δεδομένα 3.141 ενηλίκων ηλικίας 50 ετών και άνω, οι οποίοι συμμετείχαν το 2003-2004 και το 2005-2006 στην ανασκόπηση της Εθνικής Υγείας και Διατροφής των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ως μέρος της έρευνας, τα άτομα έπρεπε να φορούν ανιχνευτές δραστηριότητας κατά τις ώρες αφυπνίσεων και οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αυτά τα δεδομένα για να υπολογίσουν πόσο χρόνο κάθε ενήλικας πέρασε καθιστικά.
Η ομάδα χρησιμοποίησε επίσης έναν δείκτη 46 στοιχείων για να αξιολογήσει την ευθραυστότητα κάθε υποκειμένου. Η ευθραυστότητα ορίζεται γενικά ως διαδικασία που σχετίζεται με την γήρανση και χαρακτηρίζεται από αδυναμία, ακούσια απώλεια βάρους, βραδύτητα και κόπωση.
Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν μέχρι το 2011 ή μέχρι την ημερομηνία θανάτου τους.
Μεταξύ των ενηλίκων που σημείωσαν υψηλό δείκτη ευθραυστότητας και δεν πληρούσαν τις οδηγίες για τη σωματική άσκηση, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η παρατεταμένη καθιστική ζωή συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο θανάτου. Αυτό δεν συμβαίνει για τους ενήλικες με χαμηλό δείκτη ευθραυστότητας και οι οποίοι πληρούσαν τις οδηγίες άσκησης.
«Έτσι, μεταξύ των ατόμων που είναι ανενεργά και ευάλωτα ή αδύναμα, ο χρόνος καθιστικής ζωής αυξάνει τον κίνδυνο θνησιμότητας, αλλά μεταξύ εκείνων που δεν είναι ευπαθείς ή δραστήριοι, ο χρόνος καθιστικής ζωής δεν αυξάνει τον κίνδυνο θνησιμότητας, λένε οι ερευνητές.
Υπήρχαν μερικοί περιορισμοί στη μελέτη τους. Για παράδειγμα, η ομάδα είχε περιορισμένα δεδομένα δραστηριότητας σε ενήλικες με υψηλότερο δείκτη ευθραυστότητας.
«Έτσι, το μέγεθος του δείγματος μειώθηκε ουσιαστικά, ειδικά ανάμεσα στην ομάδα με το υψηλότερο δείκτη ευθραυστότητας, πράγμα που καθιστούσε αναγκαία τη συγχώνευση ομάδων ευθραυστότητας για κάποιες αναλύσεις και μας εμπόδισε να απομονώσουμε αυτούς με σοβαρή ευθραυστότητα σε μία κατηγορία», εξηγούν οι ερευνητές.
Ακόμα, οι συγγραφείς λένε ότι η μελέτη τους ερευνά περαιτέρω τις βλάβες της καθιστικής συμπεριφοράς, ιδιαίτερα για τους ευπαθείς ενήλικες.
« Οι γιατροί πρέπει να δώσουν έμφαση στις βλάβες της αδράνειας των ασθενών καθώς είναι παρόμοιες με τις βλάβες του καπνίσματος, έτσι ώστε να ενθαρρύνουν την κίνηση. Ακόμα και κάτι τόσο απλό όσο το να σηκώνεται και να περπατάει γύρω από το σπίτι με έναν περιπατητή ή μπαστούνι μπορεί να ωφελήσει τους πιο εύθραυστους ανθρώπους». (Dr. Olga Theou)
