Ο “κύριος” πατριός μου: Σοκαριστική ιστορία όπως και χιλιάδες άλλες που φέρνουν τη χώρα μας σε ντροπιαστικά υψηλή θέση στις παρενοχλήσεις – ασέλγειες – απόπειρες – βιασμούς
Αισθάνομαι λίγο χαμένη και ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που διαρκεί χρόνια αλλά θα το κάνω όσο πιο συνοπτικά μπορώ, διότι θέλω την άποψη σας, θέλω να μάθω αν είμαι παρανοϊκή ή αν έχω δίκιο… Και η παράνοια είναι γύρω μου.
Ζω καμιά 10αρια χρόνια με την μητέρα μου και τον άντρα της (έχουν χωρίσει οι γονείς μου) και την γιαγιά μου.
Ο πατέρας μου ήταν και είναι ώρες ώρες ο ορισμός της τοξικής αρρενωπότητας (aggressive και με νεύρα όλη την ώρα χωρίς λόγο +ένας ανεξήγητος ναρκισσισμός). Οι χαοτικοί του καυγάδες με την μάνα μου μου έχουν προκαλέσει θέματα που αντιμετωπίζω μέχρι και σήμερα.
Αυτός ήταν και ο λόγος που χώρισαν. Ήμουν χαρούμενη που χώρισαν.
Τότε η μάνα μου μετά από κάποιο καιρό, γνώρισε τον (καταπληκτικό) πατριό μου ο οποίος αν και μας στήριζε οικονομικά, ήταν δίπλα στη μάνα μου κτλ κτλ κτλ, μου έβγαζε από τότε κάτι το off.. για να μην σας κουράζω, αυτός ο άνθρωπος με έχει χουφτώσει στο στήθος κάτω από την μπλούζα μου μια μέρα που με ξυπνούσε για το σχολείο.
Πάντα σχολίαζε το τι φορούσα και ότι δεν έπρεπε να ντύνομαι σαν παπαδιά, αλλιώς δεν θα με “κοιτάξει κανένας άντρας”. Μια φορά που όλοι έλειπαν από το σπίτι με φώναξε και με πίεζε να του πω πως είναι τα γεννητικά μου όργανα εμφανισιακά (ήμουν 15!) και έπρεπε να αρνηθώ πολλές φορές για να σταματήσει να με ρωτάει και να με λέει “κομπλεξικη” όποτε έδειχνα πως ένιωθα άβολα και ήθελα να φύγω.
Μια άλλη φορά μου είχε πει ότι ενώ πήγαινε δουλειά και περνούσε έξω από το δωμάτιο μου και κοιμόμουν με σορτσάκι, ότι είδε το βρακί μου και του σηκώθηκε.
Ένιωθα τόση αηδία και ντροπή. Αλλά δεν μπορούσα να βρω το κουράγιο να μιλήσω στη μάνα μου για αυτά. Ντρεπόμουν, φοβόμουν την αντίδραση του και μην καταστρέψω την ευημερία που νόμιζε η μάνα μου ότι υπήρχε…
Αυτός ο άνθρωπος επίσης είναι εθισμένος στο πopvo, έχει μια αηδιαστική παρατηρητικότητα ως προς το τι εσώρουχα φοράνε ανήλικα κορίτσια και είναι ο μισογύνης που “δεν είναι μισογύνης” επειδή ρε παιδί μου δεν λέει τις γυναίκες π****ς σαν τον πατέρα μου, ειρωνικά όμως, τις βλέπει σαν αντικείμενα επίσης.
Το όνειρο του λέει ήταν να κάνει γιο, για να του μάθει “να κυνηγάει γκόμενες”. Ευτυχώς που δεν έκανε, αλλά πόσοι τέτοιοι κάνουν…
Τον έχω πιάσει να ψάχνει τα εσώρουχα μου και γενικά ειδικά όσο ήμουν μικρή, είχα πάντα τον φόβο μην μου κάνει κάτι στον ύπνο μου χωρίς να το καταλάβω. Όλα αυτά χωρίς να γνωρίζει κανείς. Μόνη μου. Έχει σηκώσει και χέρι πάνω μου 1-2 φορές.
Προσπαθούσε να μου το παίζει “πατέρας” και να μου λέει τι ώρα θα γυρνάω και τι θα κάνω αλλιώς “μάζεψε τα πράγματα σου και στον πατέρα σου”. Λόγια που η μάνα μου άκουγε αλλά δεν έλεγε τίποτα επειδή θεωρούσε ότι είχε το δικαίωμα να τα πει αφού ήταν τόσο τέλειος.
Γενικά μέχρι και σήμερα, επειδή ξέρει αυτός ότι ποτέ μου δεν τον συμπάθησα παρά τα δώρα και τα λεφτά, θα προτιμούσα να μην ήμουν άνετη αλλά τουλάχιστον να μην έχω αυτό το σίχαμα στη ζωή μου και στο σπίτι μου. Η πρώτη απόπειρα που έκανα ήταν εξαιτίας του.
Πρόσφατα, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, βρήκα επιτέλους κάπως το κουράγιο να εξηγήσω στην μάνα και την γιαγιά μου γιατί μισώ το άτομο αυτό. Επειδή μέχρι και σήμερα, δεν μπορεί πλέον να με παρενοχλεί, αλλά βγάζει όλα του τα κόμπλεξ πάνω μου και συνέχεια έχουμε καυγάδες. Πράγμα για το οποίο κατηγορούσαν συχνά εμένα, επειδή “έχω δύσκολο χαρακτήρα” και δεν πρέπει να του απαντάω.
Λοιπόν… Μερικές από τις επικές απαντήσεις που έλαβα ήταν:
“Της τάδε μας γνωστής ο πατριός της ξέρεις τι της έκανε; Πολύ χειρότερα και δεν του μιλούσε έτσι”, “είσαι πολύ μνησίκακη, δεν θυμάσαι όλα τα καλά που μας έχει κάνει;” “Όλοι οι άντρες έτσι είναι, ειδικά σε αυτές τις ηλικίες” “εσύ φταις και ο αντιδραστικός σου χαρακτήρας” “εγώ με τον πατέρα σου ξέρεις τι περνούσα;” “Είσαι τόσο δραματική, σιγά τι σου έκανε, σε σκότωσε;”
Για να μην αδικώ την μάνα μου η οποία είχε κάποια λογική ώστε να θυμώσει (έστω και λίγο), τα πιο σοκαριστικά προέρχονται από την γιαγιά η οποία με νύχια και με δόντια τον υποστηρίζει και εγώ μια ζωή είμαι το μαύρο πρόβατο της “οικογένειας”.
Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο προδομένη ένιωσα.. νόμιζα επιτέλους θα ακουστώ, θα δικαιωθώ, αλλά μόνο αυτό δεν έγινε. Ακόμα δεν με άκουγε κανείς.
