«Δεν μπορώ άλλο. Συγγνώμη. Μη με μισήσεις.»
Ένα μήνυμα στο κινητό, στο facebook ή σε οποιοδήποτε μέσο επικοινωνίας και μετά η εξαφάνιση, αυτά είναι τα στοιχεία για να σιγουρευτείς πως ο άνθρωπος που σου άρεσε, γούσταρες, κόλλησες -ή ακόμα χειρότερα- αγάπησες είναι ένας δειλός, μαλάκας. Έφυγε ξαφνικά απ’ τη ζωή σου χωρίς να νοιαστεί για τίποτα, περίπου όπως εμφανίστηκε κι εσύ στέκεις να απορείς πού έφταιξες και η ιστορία κατέληξε έτσι. Είναι δυνατόν να μην τον μισήσεις μετά από κάτι τέτοιο;
Ζήσατε μερικές ωραίες στιγμές, είχατε μια έντονη εναλλαγή δράματος κι ευτυχίας για να μη βαριέστε και το ένιωθες ότι θα τελείωνε γρήγορα, αλλά δεν περίμενες ποτέ αυτό τον τρόπο. Δεν περίμενες απλώς ένα μήνυμα χωρίς στην ουσία καμία εξήγηση και μετά τίποτα, σαν να μη μοιραστήκατε πράγματα κι απλώς θέλει να πάρει λίγο το χρόνο του απ’ την επαφή σας. Ας του θυμίσει όμως κάποιος πως είστε εραστές, γκόμενοι, όχι φιλαράκια ή γνωστοί κι επειδή συνειδητοποίησε ότι βαρέθηκε απομακρύνεται. Δεν πάει έτσι!
Δε φέρεσαι έτσι σε έναν άνθρωπο που λες πως τον ήθελες κι ενδιαφερόταν για σένα. Δεν εξαφανίζεσαι απλώς αφήνοντας τον άλλον να αναρωτιέται και να βρίζει. Δεν είναι έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις και θα έπρεπε να το έχεις ήδη καταλάβει. Εφόσον όμως δεν έτυχε μέχρι τώρα κάποιος να σου εξηγήσει τι ακριβώς ισχύει και φέρεσαι τόσο αισχρά, άσε με να κάνω την αρχή. Δε θα μιλήσω για έρωτα γιατί είσαι απ’ τα άτομα που εξαφανίζονται πριν οτιδήποτε εξελιχτεί σε έρωτας, ούτε καύλα όμως είναι αφού δεν επιμένεις και δεν προσπαθείς.
Είναι το σύμπτωμα της εποχής, όλα τόσα εύκολα γύρω μας και τόσο άπιαστα ταυτόχρονα. Βλέπεις κάποιον, σου αρέσει κι αποφασίζεις να κάνεις το πρώτο βήμα. Η δειλία σου κι ο προάγγελος για τη μετέπειτα συμπεριφορά σου είναι ακριβώς το γεγονός ότι ενώ ξέρεις τον άλλον καταφεύγεις στο μήνυμα. Προστατεύεσαι γύρω απ’ την ελευθερία που σου παρέχει να πεις ό,τι θες, να μη δει κανείς πως ακόμη κι εσύ μπορεί να κοκκινίσεις κάποιες φορές κι ακριβώς επειδή έχεις δοκιμάσει αυτή την τακτική πολλές φορές, το ψάρι τσιμπάει το δόλωμα.
Σκέφτεται πως ο άλλος ίσως να ντρέπεται λίγο και γι’ αυτό δε μιλάει από κοντά, ίσως την μπλόκαρες έτσι άνετος που φάνηκες και δεν ήξερε τι να πει, χίλια δυο σενάρια για να μη δεχτούμε την απλούστερη και πιο αληθινή εκδοχή: ο άλλος είναι δειλός, δεν έχει μάθει να εκφράζεται αλλιώς και κρύβεται πίσω από μηνύματα. Θα το έχεις παρατηρήσει άλλωστε στα μηνύματα πουλούσε πάντα πολλή άνεση με αμέτρητα υπονοούμενα που μπορούσαν να σου εξάψουν τη φαντασία κι από κοντά δεν μπορούσες να εξηγήσεις τι συμβαίνει.
Είναι δύσκολο, ναι, και χρειάζεται προσπάθεια, ναι, αλλά μπορείς να τα καταφέρεις να ξεφύγεις από αυτή την κατηγορία που πήγες και χώθηκες γιατί δεν κάνεις κακό μόνο σε σένα, αλλά και σε όλους όσους εμφανίζεις αυτή τη συμπεριφορά. Επειδή οι άνθρωποι έχουν το κακό να υιοθετούν συμπεριφορές άλλων κι όσο άσχημα τους φέρθηκες τόσο άσχημα τείνουν να φέρονται στην επόμενη γνωριμία τους.
Κρύβεσαι πίσω από μηνύματα κι οθόνες, δεν αφήνεις τον εαυτό σου να αισθανθεί παραπάνω από αυτό το σημείο που ξέρεις πως δε θα πληγωθείς με αποτέλεσμα να εμφανίζεσαι και να εξαφανίζεσαι απ’ τη ζωή αυτού που του επέτρεψες να κάνει όνειρα όποτε γουστάρεις. Να του δίνεις ελπίδες κι όταν ο άλλος σου δείχνει ότι είναι έτοιμος, εσύ δειλιάζεις και φεύγεις αφήνοντάς τον εκτεθειμένο και μόνο.
Δεν είναι έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις , να κάνεις το κέφι σου και να την κοπανάς όποτε ζορίζουν τα πράγματα χωρίς μια εξήγηση! Ωραίες οι τάσεις φυγής, δε λέω, αλλά μέχρι εκεί που τις χρησιμοποιείς για να δεις και να γνωρίσεις τον κόσμο, όχι για να χρησιμεύουν ως δικαιολογία στο φόβο σου. Φόβο να την κάνεις από όσα θεωρείς δεδομένα και να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό, να ανοιχτείς περισσότερο να κοιτάξεις για πρώτη φορά τον άλλον στα μάτια χωρίς υπεκφυγές και να του πεις: «Μπορώ παραπάνω. Θέλω να προσπαθήσουμε. Πραγματικά μου αρέσεις.»
Για να λες κι εσύ πως έζησες!
